|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار دربارهٔ تقدیر و سرنوشت صحبت میکنند. شاعر بیان میکند که انسان نمیتواند از سرنوشت خود فرار کند و اگر دل در جای مناسب نباشد، عبادت و نماز واقعی ممکن نیست. همچنین اشاره میکند که اگر مکان عبادت به دور از ریا باشد، بهتر است که در دامن مستان نماز خوانده شود تا خلوص نیت حفظ شود. به طور کلی، این اشعار بر اهمیت خلوص نیت و احساس واقعی در اعمال دینی تاکید دارند.
هوش مصنوعی: نمیتوان از قضا و سرنوشت فرار کرد، همانطور که نمیتوان با ناخن، گرهای که به ابرو گشوده شده را باز کرد.
هوش مصنوعی: عشق مرا از دنیای وظایف و تکالیف جدا کرد، چون وقتی دل در جای مناسب خود نیست، دیگر نمیتوان به عبادت و نماز پرداخت.
هوش مصنوعی: اگر بخواهیم از آلودگی ریا خلاص شویم، باید سجدهگاه ما پاک باشد و با دامن مستان نمیتوانیم نماز بخوانیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
به روی خود در طماع باز نتوان کرد
چو باز شد به درشتی فراز نتوان کرد
مرا مسخّر عقل مجاز نتوان کرد
که رند را به ستم توبه باز نتوان کرد
من آن نیاز کنم در شبی به می خوردن
که در نماز به عمر دراز نتوان کرد
کجا فسرده دلان را سماع ذوق دهد
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.