صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۳۵۳

ز سرنوشت قضا احتراز نتوان کرد

گره به ناخن از ابروی باز نتوان کرد

مرا ز عالم تکلیف عشق بیرون برد

چو دل به جای نباشد نماز نتوان کرد

اگر ز لوث ریا سجده گاه باید پاک

به غیر دامن مستان نماز نتوان کرد