هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از تجربه‌های تلخ و دردناک دوران پیری سخن می‌گوید. او با تشبیه مداد خود به دودی که از شمع سیاه و کافوری در می‌آید، به این نکته اشاره می‌کند که حاصل سال‌ها زندگی و تجربه، چیزی جز غم و سوگواری نیست.
هوش مصنوعی: با رسیدن به پیری، تنها نتیجه‌ای که به دست آورده‌ام، افسوس و غم است، مانند دودی که از شمعی که رو به خاموشی است بلند می‌شود و سیاه رنگ و بی‌روح است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از تجربه‌های تلخ و دردناک دوران پیری سخن می‌گوید. او با تشبیه مداد خود به دودی که از شمع سیاه و کافوری در می‌آید، به این نکته اشاره می‌کند که حاصل سال‌ها زندگی و تجربه، چیزی جز غم و سوگواری نیست.
هوش مصنوعی: با رسیدن به پیری، تنها نتیجه‌ای که به دست آورده‌ام، افسوس و غم است، مانند دودی که از شمعی که رو به خاموشی است بلند می‌شود و سیاه رنگ و بی‌روح است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه
ملک مسعود ابراهیم شاه است
که بر شاهیش هر شاهی گواه است
نه چون عدلش جهان را دستگیر است
نه چون قدرش فلک را پایگاه است
نبیند چون کلاه او جلالت
[...]
شه مشرق که مغرب را پناه است
قزل‌شه که‌افسر‌ش بالای ماه است
درون خانهٔ جانت سیاه است
چه سود ار بر سرت زرین کلاه است
ز یک یک ذره سوی دوست راه است
و یا در چشم تو عالم سیاه است
سیه را خود بریده جایگاه است
که اندر دیده هم مردم سیاه است
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.