|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
لغزش به بخش حاشیههای شعر
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخههای خطی، چاپی و نگارههای هنری مرتبط با شعر
|
|
لغزش به بخش ترانهها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
|
|
لغزش به بخش شعرهای همآهنگ
|
|
لغزش به بخش خوانشهای شعر
|
|
لغزش به بخش شرحهای صوتی
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
به اشتراکگذاری متن شعر جاری در گنجور
|
|
مشابهیابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالببندی کتابهای قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاههای با عرض مناسب)
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان حال و روز معصومانه و رنجهای انسانها پرداخته است. شاعر از ناامیدی و بیپناهی در زندگی میگوید و اینکه علیرغم سختیها و مشکلات، هنوز امید و روشنایی در دلها باقی مانده است. او به زیبایی توصیف میکند که چگونه میتوان از نعمتهای درونی خود، همچون ماهی که نورش از خود است، بهره برداری کرد. همچنین، شاعر به انتظارات و آرزوهایی اشاره میکند که به علت موانع بیرونی لطمه دیدهاند و احساس میکند که در این مسیر دچار سرگردانی و بیپناهی شدهاند.
هوش مصنوعی: صبر ما به اوج رسید و دردی که داشتیم به فریاد تبدیل شد. حالا فقر و مصیبت ما به نوعی تبدیل به راهی برای به دست آوردن روزی و برکت شده است.
هوش مصنوعی: عجیب است که چشمان ما از نعمتهایی که دارند، سیر شوند، در حالی که آنچه ما را به گدایی وا میدارد، به حال خود نیفتاده و در حال نابودی است.
هوش مصنوعی: طبیعت شاداب و لطیف مانند ابرهای بهاری از میان گلهای لاله میگذرد و ما با پاهای برهنه از میان زمین پرخاری که پر از انتقاد و سرزنش است، عبور میکنیم.
هوش مصنوعی: از مهربانی او بیشتر از ناراحتیاش دلشکسته میشویم، چرا که حالتی همچون مومیایی داریم که از سنگ سختتر است.
هوش مصنوعی: ما به نوری که از دیگران میآید نیاز نداریم؛ مانند ماه که نورش از وجود خودش ناشی میشود.
هوش مصنوعی: اگر کسی هدف خود را دنبال نکند و تنها به خیالپردازی بپردازد، هرچقدر هم در بلندپروازی تلاش کند، به موفقیت نخواهد رسید. در واقع، باید عمل کرد و از آرزوها و خیالات فراتر رفت.
هوش مصنوعی: ما به قدری در عشق و احساساتمان گرفتار شدهایم که مانند غنچهای که تیرکی را در دلش حس کرده است، دلمان هم مجروح شده است. بگذار نسیم به آرامی از درد ما بگذرد و گرههای زندگیمان را باز کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
نکرده قید غزالی گره گشایی ما
گره ز دل نگشاید غزلسرایی ما
فروغ بزم سخن زآتش دل است آری
ز آشنایی عشق است روشنایی ما
صدای صوت مغنی عجب بلند افتاد
[...]
هزار حیف که گل کرد بینوایی ما
به چشم آبله آمد برهنه پایی ما
ز چرب نرمی ما دشمنان دلیر شدند
خمیر مایه غم گشت مومیایی ما
چراغ دیده روزن ز خانه درگیرد
[...]
ظهور نعمت منعم بود گدایی ما
نوای عالم معنی است بینوایی ما
زمانه افسر شاهی به روی خاک انداخت
چو دید شوکت و شأن برهنه پایی ما
بیار باده و با ما مصاحبت انگیز
[...]
همین بود سبب دیر آشنایی ما
که زود گل نکند آتش جدایی ما
چه دیدهایم ندانم ز عشقبازی تو
چه جسته تو ندانم ز بیوفایی ما
به زیر خنجر آن شوخ عجز و لابه مکن
[...]
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.