تنها ز باغ خود چمن آرا ثمر خورد
آن را که باغ نیست ز صد باغ برخورد
با تشنگی بساز که باریکتر شود
هرچند رشته آب گهر بیشتر خورد
در زیر تیغ حادثه ابرو گشاده باش
کاین زخمها ز چین جبین بر سپر خورد
روشندلان ز نقش خود آزار می کشند
کز جوهر آب آینه بر یکدیگر خورد
کلفت درین بساط به قدر بصیرت است
سوزن ز خار خون جگر بیشتر خورد
تلخی نمی رسد به قناعت رسیدگان
در خاک مور غوطه به تنگ شکر خورد
جان تازه می شود ز لب روح پرورت
هر کس که برخورد به تواز عمربرخورد
بی لنگری مکن که سبکسر درین محیط
چون کف همیشه سیلی موج خطر خورد
هر کس که آشنا به سخن چون قلم شود
صائب همیشه زخم نمایان به سر خورد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مضامین حکمت و تجربیات زندگی پرداخته است. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که تنها کسی که از باغ خود مراقبت می‌کند، ثمر می‌چشد. همچنین، بر اهمیت صبر و تحمل در مواقع سختی تأکید می‌شود و می‌گوید که انسان باید در برابر مشکلات، آرامش خود را حفظ کند. ابرو گشادن در زیر تیغ حوادث و تحمل زخمها نیز به قدرت و استقامت انسان اشاره دارد. در ادامه، شاعر به ضرورت درک و بصیرت در زندگی می‌پردازد و می‌گوید که تلخی زندگی به کسانی نمی‌رسد که به قناعت رسیده‌اند. در نهایت، شاعر به اهمیت آشنایی با کلام و بیان اشاره می‌کند و یادآور می‌شود که هر کدام از ما باید از تجارب و گوهر وجودی خود بهره‌برداری کنیم.
هوش مصنوعی: فقط کسی که باغ دارد و از آن مراقبت می‌کند، می‌تواند میوه و حاصل آن را بچشد. کسی که باغ ندارد، نمی‌تواند از زیبایی و نعمت‌های باغ‌های دیگر بهره‌مند شود.
هوش مصنوعی: با تشنگی کنار بیا، چرا که هرچقدر هم که آب و مروارید بیشتری بخوری، باز هم مشکلات و تنگناها بیشتر خواهد شد.
هوش مصنوعی: در زمان مواجهه با چالش‌ها و مشکلات، آماده و هوشیار باش، زیرا این زخمها و آسیب‌ها از سرنوشت و تجربه‌های زندگی‌ات نشأت می‌گیرند و بر روح و شخصیت تو تأثیر می‌گذارند.
هوش مصنوعی: روشندلان از تأثیراتی که بر روی یکدیگر می‌گذارند، رنج می‌برند، زیرا مانند آیینه‌ای هستند که از جوهر آب، تصویر یکدیگر را منعکس می‌کنند.
هوش مصنوعی: در این دنیا، ارزش و مقام هر کس به اندازه درک و فهم اوست؛ همچنان که سوزن، به خاطر تیغ‌های خاری که دارد، بیشتر از خون دل می‌گیرد.
هوش مصنوعی: تنها افرادی که به قناعت و ارزیابی داشته‌های خود راضی هستند، در سختی‌ها و تلخی‌های زندگی تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند. مانند موری که در زیر خاکی زندگی می‌کند و به طور طبیعی از چیزهای ساده و کوچک لذت می‌برد.
هوش مصنوعی: هر کسی که با تو در زندگی برخورد کند، جان تازه‌ای می‌یابد و از وجود تو بهره‌مند می‌شود.
هوش مصنوعی: در اینجا می‌گویند که نباید بی‌احتیاطی کنی، زیرا در این محیط بی‌ثبات، مانند کفی روی آب، ممکن است هر لحظه با خطراتی مواجه شوی.
هوش مصنوعی: هر فردی که با هنر سخن‌وری آشنا باشد، مانند قلمی می‌شود که همواره زخمها و آسیب‌ها را نشان می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
عشق تو ای نگار بخروار زر خورد
وانرا که زر بود زوصال تو برخورد
طوطی شکر خورد ز چه رو طوطی لبت
شکر همی فشاند و خون جگر خورد
گفتی که جان همی سپرم هیچ باک نیست
[...]
تو مار صورتی و همیشه شکرخوری
خاقانی است طوطی و دایم جگر خورد
این هم ز بخشش فلک و جود عالم است
کان را که خاک باید خوردن، شکر خورد
آن نخل تر که آب ز جوی جگر خورد
بیچاره بلبلی که از آن نخل برخورد
کشت شبت به دست نیاید، وه ای رقیب
جایی که پا گرفت، خدنگ سحر خورد
من بیخود اینچنین ز رخش گشتم، ای حریف
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.