کی سر از تیغ شهادت جان روشن می کشد؟
شمع در راه نسیم صبح گردن می کشد
نیست مانع حسن را مستوری از خون ریختن
گل به خون بلبلان در غنچه دامن می کشد
یار را از اوج استغنا فرود آورد عجز
از گریبان مسیح این خار سوزن می کشد
بیدلی ما را گریزان دارد از تیغ اجل
ورنه خار از انتظار برق گردن می کشد
از رفیقان گرانجان تا چها خواهد کشید
رهروی کز سایه خود کوه آهن می کشد
عشق اگر آشفته گردید از دل پرداغ ماست
نور خورشید این پریشانی زروزن می کشد
منعمان را حرص روزی گرچنین خواهد فزود
مور را گر دانه ای باشد به خرمن می کشد
نیست غیر از آه غمخواری دل تنگ مرا
رشته گاهی آستین بر چشم سوزن می کشد
حسن از آیینه های پاک نتواند گذشت
چشم حیران ماه را در دام روزن می کشد
نیست غافل آفتاب از حال دورافتادگان
شبنم افتاده را بیرون زگلشن می کشد
تا به فکر حسن عالمسوز گل افتاده است
صائب از هر خار ناز نخل ایمن می کشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و مضامین عاشقانه و فلسفی میپردازد. شاعر به تعابیری از عشق، شهادت، و زیبایی اشاره میکند، و نشان میدهد که چگونه عشق و زیبایی میتوانند بر زندگی و مرگ تأثیر بگذارند. برخی از بیتها به قدرت عشق و سازش آن با درد و رنج اشاره دارند، در حالی که دیگر بیتها وضعیت انسان در مواجهه با چالشهای زندگی و سرنوشت را بازگو میکنند. در مجموع، شعر تصویری عمیق از پیوندهای انسانی و تجربههای درونی را به نمایش میگذارد.
هوش مصنوعی: چه کسی از شمشیر شهادت جان خود را بیرون میآورد؟ شمع در مسیر نسیم صبح خود را به جلو میآورد.
هوش مصنوعی: هیچ چیز نمیتواند زیبایی را پنهان کند، حتی اگر گلها به خاطر خون پرندگان عاشق در کنار هم باشند.
هوش مصنوعی: دوست را از مقام والای بی نیازی پایین آورد، ناتوانی او باعث شد که عجز و درماندگی مانند خار سوزنی به دل مسیح فشار بیاورد.
هوش مصنوعی: ما به خاطر دلسپردگی و بیتابیامان از مرگ میگریزیم، وگرنه در انتظار سرنوشت، مانند خاری منتظر فرصت هستیم تا خود را نشان دهیم.
هوش مصنوعی: رفیقانی که ارزشمند و گرانبها هستند، چه سختیهایی را تحمل خواهند کرد، وقتی که مسافری در سایه خود اینگونه سنگین و محکم میکشد.
هوش مصنوعی: اگر عشق دچار آشفتگی و اضطراب شده، دلیلش دل پراز داغ و آتشین ماست. این پریشانی همانند نوری است که از روزنهای به درون میتابد.
هوش مصنوعی: اگر روزی حرص و طمع در دل انسانها زیاد شود، حتی مورچهای که به دنبال دانهای است، به سوی خرمن میرود. یعنی تلاش و کوشش برای به دست آوردن روزی بیشتر در همه موجودات وجود دارد.
هوش مصنوعی: تنها چیزی که بر دل افسردهام تأثیر میگذارد، آهی است که از عمق آن برمیخیزد و گاهی آستینم را بر روی چشمانم میکشم تا اشکهایم را مخفی کنم.
هوش مصنوعی: زیبایی نمیتواند از آینههای صاف و پاک بگذرد، چون چشم شگفتزده ماه در نور روزنهای اسیر میشود.
هوش مصنوعی: خورشید از حال کسانی که دور افتادهاند غافل نیست و به کمک شبنم، آنها را از میان گلها بیرون میکشد.
هوش مصنوعی: صائب در این بیت به تأثیر عمیق و جذاب زیبایی گل اشاره دارد که باعث فکر و خیال او شده است. او در حالی که به این زیبایی توجه دارد، از هرگونه مشکل یا درد و رنجی که ممکن است وجود داشته باشد، در امان است. به نوعی، او از زیباییها و لذتهای زندگی محافظت میکند و از ناز و لطافت نخل نیز بهرهمند میشود. در واقع، این شعر بیانگر تأثیر مثبتی است که زیبایی بر روح و فکر انسان دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دل به جذب خواری خود جور دشمن میکشد
شیشه ما سنگ از دست فلاخن میکشد
نشنود گر بوی خار از دامن صد پارهاش
سالک راه طلب کی پا به دامن میکشد
تا لبم را بسته شرم عشق میسوزم ز رشک
[...]
کی سر از تیغ شهادت جان روشن میکشد؟
شمع در راه نسیم صبح گردن میکشد
گل ز رخسار تو رنگ و بو به دامن می کشد
لاله از شوق تو همچون شمع گردن می کشد
هرچه با دل کرده بودم، یافتم از عشق تو
انتقام سنگ را آتش ز آهن می کشد
در شکست خویش با این عاجزی دستم قوی ست
[...]
بسکه دامان حجاب از الفت من می کشد
گر شود گلشن ز خونم رنگ دامن می کشد
نا امیدی حاصل کشت امید ما بس است
زود کار دانه عاشق به خرمن می کشد
زشت را خجلت گذاری بهتر از آیینه نیست
[...]
بیشتر سرگشتگی زین چرخ پرفن میکشد
هرکه چون گرداب پای خود به دامن میکشد
در تمنای تماشای تو چشم داغ دل
از شکاف سینه همچون شمع گردن میکشد
سرفرازان جهان را از رعونت چاره نیست
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.