زلف گرد عارض او رشته گلدسته است
کز لب و رخ غنچه و گل را به هم پیوسته است
خوی عالمسوز او بی زینهار افتاده است
ورنه از آتش سپند ما مکرر جسته است
سبزه خوابیده باشد با قد رعنای او
سرو اگر در پیش قمری مصرع برجسته است
سالها شد پشت بر دیوار حیرت داده ایم
دیده آیینه را نقشی چنین ننشسته است
بلبلان در بیضه با گل زیر یک پیراهنند
غم ز دوری نیست چون دلها به هم پیوسته است
در لباس تلخ دارد جا ز بیم چشم شور
ورنه طوطی در شکر پنهان چو مغز پسته است
چون در آیینه، روی سخت این آهن دلان
می نماید باز در ظاهر، ولیکن بسته است
نگسلد چون موج صائب رشته امید ما
جویبار ما به دریای کرم پیوسته است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذبه‌ی یک محبوب می‌پردازد. شاعر از زلف و چهره‌ی آن محبوب می‌گوید که همچون رشته‌ای از طلاست و با لب و رخ او گل و غنچه به هم پیوسته‌اند. زیبایی او چنان است که آتش عشق را می‌سوزاند و حامله از عشقش، سبزه در خواب است. همچنین، شاعر به زیبایی و افتخارات محبوب خود اشاره می‌کند و بیان می‌دارد که سال‌هاست در حیرت از این زیبایی نشسته‌اند. بلبلان و گل‌ها در پیوستگی و نزدیکی به یکدیگر، غم دوری را احساس نمی‌کنند. در نهایت، شاعر با اشاره به امید و پیوستگی دلها و جویبار عشق به دریای بزرگی که محبوب است، به امید زندگی و عشق اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: موهای سیاه و زیبا او مانند رشته‌های زلفی است که گل‌ها و لب‌ها و چهره‌اش را به هم متصل کرده است.
هوش مصنوعی: خوی و طبیعت او همچون آتش سوزان و خطرناک شده است، ولی اگر نه، او، بارها از شعله‌های آتش فرار کرده است.
هوش مصنوعی: اگر سبزه‌ای آرام داشته باشد، زیبایی و قامت دلربای او مانند سرو بلند است و در مقایسه با قمر، جلوه‌ای خاص و برجسته دارد.
هوش مصنوعی: سال‌هاست که با حیرت به دیوار نگاه می‌کنیم و باور نمی‌کنیم که این تصویر در آینه وجود داشته باشد.
هوش مصنوعی: پرندگان عاشق و گل‌ها همگی در آغوش یکدیگرند و از دوری یکدیگر غمگین نیستند، زیرا دل‌هاشان به هم نزدیک و پیوسته است.
هوش مصنوعی: در این شعر به تمایل پنهان زیبایی و جذابیت اشاره شده است. لباس تلخ و بیم چشم شور نماد نگرانی و ترس از حسادت دیگران است، در حالی که طوطی که در شکر مخفی شده است، نماد زیبایی و جذابیتی است که در باطن وجود دارد. در واقع، زیبایی و ارزش واقعی درون چیزها پنهان است، مانند مغز پسته که در پوست سخت خود نهفته است.
هوش مصنوعی: در آیینه، چهره‌ی سرد و سخت کسانی که دل‌هایشان مانند آهن است، دیده می‌شود. این چهره‌ها در ظاهر قابل مشاهده‌اند، اما در واقع، دل‌هایشان بسته و بی‌احساس است.
هوش مصنوعی: امید ما مانند یک جویبار است که همواره به دریای بخشش و مهربانی متصل است و هیچ‌گاه به راحتی از هم نمی‌گسلد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای جهانگیری که وقت رفتن و باز آمدن
موکب نصرت عنایت در عنان پیوسته است
کرده سهم عدل تو صد پی کمان را گوشه گیر
ساخته شمشیر را کلک تو دایم دسته است
دین پناها مدتی شد کز سواد حضرتت
[...]
آفتاب حسن او از مه نقابی بسته است
نور چشم او از آن بر چشم ما بنشسته است
جان ما با عشق از روز ازل پیوسته است
تا ابد جان همچنان با حضرتت پیوسته است
دیگران پابستهٔ دنیی و عقبی مانده اند
[...]
جویبار شیشه با دریای خم پیوسته است
کشتی می را چرا ساقی به خشکی بسته است؟
مشکل است از روی آتشناک دل برداشتن
ورنه آتش از سپند من مکرر جسته است
از نظر غایب نمی گردد به دوری چهره اش
[...]
چون دو ابروی سیاهت که به هم پیوسته است
بی‌تو شب‌های درازم همه بر هم بسته است
میدود دل پی طفلی، که ز شوخی سخنش
تا رسیده است بخاطر، ز زبانم جسته است
اشک شمعم، که برآن شعله خو تابم نیست
[...]
برروی ما چوصبح نه‌رنگی شکسته است
گردی ز دامن تپش دل نشسته است
بی‌آفتاب وصل تو بخت سیاه ما
مانند سایه آینهٔ زنگ بسته است
زاهد حذر ز مجلس مستان‌که موج می
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.