ما نقض دلپذیر ورق‌های ساده‌ایم
چون داغ لاله از جگر درد زاده‌ایم
با سینه گشاده در آماجگاه خاک
بی‌اضطراب همچو هدف ایستاده‌ایم
گویا برات عمر مؤبد گرفته‌ایم
پشتی که ما ز جسم به دیوار داده‌ایم
بر دوستان رفته چه افسوس می‌خوریم؟
با خود اگر قرار اقامت نداده‌ایم
از عاجزان کار فرو بسته دلیم
هرچند عقده‌های فلک را گشاده‌ایم
کوه گناه ما نتواند تمام کرد
سنگ کمی که ما به ترازو نهاده‌ایم
پوشیده نیست خرده راز فلک ز ما
چون صبح ما دوبار درین نشأه زاده‌ایم
در پرده نقشبند گلستان عالمیم
چون لوح آب اگر چه زهر نقش ساده‌ایم
چون غنچه در ریاض جهان برگ عیش ما
اوراق هستیی است که بر باد داده‌ایم
از روی نرم سختی ایام می‌کشیم
در قبضه کشاکش گردون کباده‌ایم
ای زلف یار این همه گردنکشی چرا؟
آخر تو هم فتاده و ما هم فتاده‌ایم
صائب زبان شکوه نداریم همچو خار
چون غنچه دست بر دل پرخون نهاده‌ایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف وضعیت انسانی پرداخته است که با مشکلات و رنج‌های زندگی مواجه است. شاعر احساس می‌کند که همچون ورق‌های ساده‌ای در دنیای بزرگ ناپایدار هستند و از درد و رنجی عمیق رنج می‌برند. او به استقامت و ایستادگی در برابر سختی‌ها اشاره می‌کند و به نوعی نشان می‌دهد که در عین گرفتار بودن در مشکلات، هنوز امیدوار و مصمم به زندگی هستند. در این شعر، تضادهایی نظیر شادی و غم، گناه و عذابی که بر دوش دارند، به خوبی بیان شده است. شاعر بر این نکته تأکید دارد که در جهانی پیچیده، انسان‌ها بدون شکوه و ناله، سعی در ادامه زندگی دارند.
هوش مصنوعی: ما به سادگی ورق‌هایی بدون زرق و برق هستیم که قلبمان دچار داغ و دردهایی مانند داغ لاله شده است.
هوش مصنوعی: در جایی که غبار و خاک وجود دارد، بی‌هیجان و با آرامش ایستاده‌ایم و با دل باز به استقبال تقدیر می‌رویم.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که ما برای تو عمری جاودانه گرفته‌ایم، همان طور که ما از جسم خود به دیوار تکیه داده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما برای رفتن دوستان چه اندوهی می‌خوریم؟ اگر خودمان هیچ‌گونه تصمیمی برای ماندن نگرفته‌ایم.
هوش مصنوعی: دل ما از کسانی که ضعیف و ناتوان هستند، دچاره گرفتاری شده است، هرچند ما تلاش کرده‌ایم مشکلات و سختی‌های دنیا را برطرف کنیم.
هوش مصنوعی: کوهی از گناهان ما نمی‌تواند همه چیز را تمام کند، اما تنها سنگ چین کمی که ما در ترازو قرار داده‌ایم، نشان از سنگینی بار گناهان ما دارد.
هوش مصنوعی: رازهای کوچک آسمان از ما پنهان نیست، زیرا ما در این دنیا دوبار متولد شده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما در گلی از عالم هستیم و مانندحکاکی روی آب، اگرچه ظاهری ساده داریم.
هوش مصنوعی: مثل غنچه که در باغ‌های دنیا می‌روید، لذت و شادی ما همچون برگ‌هایی است که از دست داده‌ایم و به باد سپرده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما با تحمل مشکلات و سختی‌های روزگار، به گونه‌ای رفتار می‌کنیم که مانند کسانی هستیم که در تلاش‌اند تا در برابر ناملایمات ایستادگی کنند.
هوش مصنوعی: ای زلف محبوب، چرا این همه خودپسندی و تکبر داری؟ در نهایت، هم تو در وضعیت ضعف و ناتوانی هستی و هم ما.
هوش مصنوعی: ما مانند خارها زبان به شکایت نمی‌گشاییم، اما همچون غنچه‌ها با دست روی دل پر از درد و غم‌زده داریم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
ما را میفگنید که ما اوفتاده‌ایم
در کار عشق تن به بلاها نهاده‌ایم
آهستگی مجوی تو از ماورای هوش
کاکنون به شغل بی دلی اندر فتاده‌ایم
ما بی‌دلیم و بی‌دل هر چه کند رواست
[...]
جانا ، عنان دل بهوای تو داده ایم
سر بر خط اشارت عشقت نهاده ایم
بر جان ز خیل مهر تو صفها کشیده ایم
در دل بکوی عشق تو درها گشاده ایم
تا زاده ایم جفت هوای تو بوده ایم
[...]
ما دل به دست مهر تو زان باز داده‌ایم
کاندر طریق عشق تو گرم اوفتاده‌ایم
ما رطل‌های درد تو زان در کشیده‌ایم
کز رمزهای درد تو سری گشاده‌ایم
گفتی که دل بداده و فارغ نشسته‌ای
[...]
چشم امیدوار به ره برنهاده‌ایم
گوش نیازمند به در برگشاده‌ایم
پیش خیال روی تو کز چشم ما نرفت
چون مخلصان به پای ادب ایستاده‌ایم
مهر تو از مبادی فطرت نهاده‌اند
[...]
ما بی‌غمانِ مست دل از دست داده‌ایم
هم‌رازِ عشق و هم‌نفسِ جامِ باده‌ایم
بر ما بسی کمانِ ملامت کشیده‌اند
تا کارِ خود ز ابرویِ جانان گشاده‌ایم
ای گُل تو دوش داغِ صَبوحی کشیده‌ای
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.