حرف آخر قافیه

شماره ۱: دانی چه گفته‌اند بنی عوف در عرب - نسل بریده به که موالید بی‌ادب

شماره ۲: خیری که برآیدت به توفیق از دست - در حق کسی کن که درو خیری هست

شماره ۳: گر سفله به مال و جاه از آزاده بهست - سگ نیز به صید از آدمیزاده بهست

شماره ۴: کس نیست که مهر تو درو شاید بست - پس پیش تو ناچار کمر باید بست

شماره ۵: دولت جاوید به طاعت درست - سود مسافر به بضاعت درست

شماره ۶: گوینده را چه غم که نصیحت قبول نیست - گر نامه رد کنند گناه رسول نیست

شماره ۷: رفتن چو ضرورتست و منزل بگذاشت - من خود ننهم دلی که بر باید داشت

شماره ۸: هر که گوید کلاغ چون بازست - نشنوندش که دیده‌ها بازست

شماره ۹: گر راه نمایی همه عالم راهست - ور دست نگیری همه عالم چاهست

شماره ۱۰: خواهی که به طبعت همه کس دارد دوست - با هر که در اوفتی چنان باش که اوست

شماره ۱۱: اگر بواب و سرهنگان هم از درگه برانندت - ازان بهتر که در پهلوی مجهولی نشانندت

شماره ۱۲: این بار نه بانگ چنگ و نای و دهلست - کاین بار شکار شیر و جنگ مغلست

شماره ۱۳: از مایه بیسود نیاساید مرد - مار از دم خویش چند بتواند خورد

شماره ۱۴: گمان مبر که جهان اعتماد را شاید - که بی‌عدم نبود هر چه در وجود آید

شماره ۱۵: بیچاره که در میان دریا افتاد - مسکین چه کند که دست و پایی نزند

شماره ۱۶: توان نان خورد اگر دندان نباشد - مصیبت آن بود که نان نباشد

شماره ۱۷: چه کندمالک مختار که فرمان ندهد - چه کند بنده که سر بر خط فرمان ننهد

شماره ۱۸: وقتی دل دوستان به جنگ آزارند - چندانکه نه جای آشتی بگذارند

شماره ۱۹: گفتم که برآید آبی از چاه امید - افسوس که دلو نیز در چاه افتاد

شماره ۲۰: دروغی که حالی دلت خوش کند - به از راستی کت مشوش کند

شماره ۲۱: غریب شهر کسان تا نبوده باشد مرد - ازو درست نیاید غم غریبان خورد

شماره ۲۲: سلطان که به منزل گدایان آید - گر بر سر بوریا نشیند شاید

شماره ۲۳: در طالع من نیست که نزدیک تو باشم - می‌گویمت از دور دعا گر برسانند

شماره ۲۴: نیافرید خدایت به خلق حاجتمند - به شکر نعمت حق در به روی خلق مبند

شماره ۲۵: گر ز هفت آسمان گزند آید - راست بر عضو مستمند آید

شماره ۲۶: در گرگ نگه مکن که بزغاله برد - یک روز ببینی که پلنگش بدرد

شماره ۲۷: بشنو که من نصیحت پیران شنیده‌ام - پیش از تو خلق بوده و بعد از تو بوده‌اند

شماره ۲۸: مرغ جایی رود که چینه بود - نه به جایی رود که چی نبود

شماره ۲۹: خورشید که بر جامه درویش افتد - از بخت نگونش ابر در پیش افتد

شماره ۳۰: تواضع گرچه محبوبست و فضل بیکران دارد - نباید کرد بیش از حد که هیبت را زیان دارد

شماره ۳۱: نه هر بیرون که بپسندی درونش همچنان باشد - بسا حلوای صابونی که زهرش در میان باشد

شماره ۳۲: سگ هم از کوچکی پلید بود - اصل ناپاک از او پدید بود

شماره ۳۳: شادمانی مکن که دشمن مرد - تو هم از مرگ جان نخواهی برد

شماره ۳۴: گر هیمه عود گردد و گر سنگ در شود - مشنو که چشم آدمی تنگ پر شود

شماره ۳۵: هر که دندان به خویشتن بنهاد - خیر دیگر به کس نخواهد داد

شماره ۳۶: بخت در اول فطرت چو نباشد مسعود - مقبل آن نیست که در حال بمیرد مولود

شماره ۳۷: ناامید از در رحمت به کجا شاید رفت - یارب از هر چه خطا رفت هزار استغفار

شماره ۳۸: سفله را قوت مده چندانکه مستولی شود - گرگ را چندانکه دندان تیزتر خونریزتر

شماره ۳۹: نهاد بد نپسندد خدای نیکوکار - امیر خفته و مردم ز ظلم او بیدار

شماره ۴۰: بزرگی نماند بر آن پایدار - که مردم به چشمش نمایند خوار

شماره ۴۱: چه داند خوابناک مست مخمور - که شب را چون به روز آورد رنجور

شماره ۴۲: دو عاشق را به هم بهتر بود روز - دو هیزم را به هم خوشتر بود سوز

شماره ۴۳: به شکر آنکه تو در خانه‌ای و اهلت پیش - نظر دریغ مدار از مسافر درویش

شماره ۴۴: جایی نرسد کس به توانایی خویش - الا تو چراغ رحمتش داری پیش

شماره ۴۵: زنده‌دل از مرده نصیحت نیوش - مرده‌دل از زنده نگیرد به گوش

شماره ۴۶: یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش - ای که دستی چرب داری پیشتر دیوار خویش

شماره ۴۷: کوته‌نظران را نبود جز غم خویش - صاحبنظران را غم بیگانه و خویش

شماره ۴۸: به کین دشمنان باطل میندیش - که این حیفست ظاهر بر تن خویش

شماره ۴۹: گر خود همه عالم بگشایی تو به تیغ - چه سود که باز می‌گذاری به دریغ؟

شماره ۵۰: مکن عمر ضایع به افسوس و حیف - که فرصت عزیزست و الوقت سیف

شماره ۵۱: با هر کسی به مذهب وی باید اتفاق - شرطست یا موافقت جمع یا فراق

شماره ۵۲: بد نه نیکست بی‌خلافت ولیک - مرد خالی نباشد از بد و نیک

شماره ۵۳: ای پیک نامه بر که خبر می‌بری به دوست - یا لیت اگر به جای تو من بودمی رسول

شماره ۵۴: هر که آمد بر خدای قبول - نکند هیچش از خدا مشغول

شماره ۵۵: گر بلندت کسی دهد دشنام - به که ساکن دهی جواب سلام

شماره ۵۶: خفتی و به خفتنت پراکنده شدیم - برخاستی و به دیدنت زنده شدیم

شماره ۵۷: دلت خوش باد و چشم از بخت روشن - به کام دوستان و رغم دشمن

شماره ۵۸: از بهر دل یکی به دست آوردن - مطبوع نباشد دگری آزردن

شماره ۵۹: به نیکی و بدی آوازه در بسیط جهان - سه کس برند رسول و غریب و بازرگان

شماره ۶۰: الهی عاقبت محمود گردان - به حق صالحان و نیکمردان

شماره ۶۱: هر که با من بدست و با تو نکو - دل منه بر وفای صحبت او

شماره ۶۲: صاحبدل نیک سیرت علامه - گو کفش دریده باش و خلقان جامه

شماره ۶۳: کرم به جای فروماندگان چو نتوانی - مروتست نه چندانکه خود فرومانی

شماره ۶۴: ز خیرت خیر پیش آید، بکن چندانکه بتوانی - مکافات بدی کردن، نمی‌گویم تو خود دانی

شماره ۶۵: اگر بریان کند بهرام، گوری - نه چون پای ملخ باشد ز موری

شماره ۶۶: نداند آنکه درآورد دوستان از پای - که بی‌خلاف بجنبند دشمنان از جای

شماره ۶۷: این باد و بروت و نخوت اندر بینی - آن روز که از عمل بیفتی بینی

شماره ۶۸: آن گوی که طاقت جوابش داری - گندم نبری به خانه چون جو کاری

شماره ۶۹: مردی نه به قوتست و شمشیرزنی - آنست که جوری که توانی نکنی

شماره ۷۰: به پارسایی و رندی و فسق و مستوری - چو اختیار به دست تو نیست معذوری

شماره ۷۱: چو نفس آرام می‌گیرد چه در قصری چه در غاری - چو خواب آمد چه بر تختی چه در پایان دیواری

شماره ۷۲: شمع کز حد به در بیفروزی - بیم باشد که خانمان سوزی

شماره ۷۳: تو با این لطف دلبندی چرا با ما نپیوندی - نقاب از بهر آن باشد که روی زشت بربندی

شماره ۷۴: نقاب از بهر آن باشد که بربندند روی زشت - تو زیبایی بنام ایزد چرا باید که بربندی

شماره ۷۵: از دست کسی بستده هر روز عطایی - معذور بدارندش یک روز جفایی

شماره ۷۶: ای گرگ نگفتمت که روزی - بیچاره شوی به دست یوزی

شماره ۷۷: کدام قوت و مردانگی و برنایی - که خشم‌گیری و با نفس خویش برنایی

شماره ۷۸: خدا را در فراخی خوان و در عیش و تن آسانی - نه چون کارت به جان آید خدا از جان و دل خوانی

شماره ۷۹: گهی کاندر بلا مانی ... ... ... خدا خوانی - چو بازت عافیت بخشد سر از طاعت بگردانی

شماره ۸۰: می‌میرم و همچنان نظر بر چپ و راست - تا آنکه نظر در او توان کرد کجاست؟

شماره ۸۱: از روی نکو صبر نمی‌شاید کرد - لیکن نه به اختیار می‌باید کرد

شماره ۸۲: می‌شنیدم به حسن چون قمری - چون بدیدم از آن تو خوبتری

شماره ۸۳: و رب غلام صائم بطنه خلا - و میزانه من سؤ فعلته امتلا

شماره ۸۴: علیک سلام الله ما لاح کوکب - و ما طلعت زهر النجوم و تغرب

شماره ۸۵: و کل بلیغ بالغ السعی فی دمی - اذا کان فی حی الحبیب حبیب

شماره ۸۶: دع الجواری فی الدماء ماخرة - ان الرواکد تحتاج المقاذیفا

شماره ۸۷: سلام علیکم اهل بیت کرامة - و مقصد محتاج و مأمن خائف

شماره ۸۸: و لو ان حبا بالملام یزول - لسمعت افکا یفتریه عذول

شماره ۸۹: تبعته العیون حیث تمشی - و علی مثله من العین یخشی

شماره ۹۰: تلتقی ارضا بأرض و بدیلا عن بدیل - انما یثقلنی من فضلکم قید الجمیل

شماره ۹۱: کتبت لیبقی الذکر امم بعدی - فیاذا الجلال اغفر لکاتبه السعدی