هر روز باد می‌برد از بوستان گلی
مجروح می‌کند دل مسکین بلبلی
مألوف را به صحبت ابنای روزگار
بر جور روزگار بباید تحملی
کاین باز مرگ هر که سر از بیضه بر کند
همچون کبوترش بدراند به چنگلی
ای دوست دل منه که در این تنگنای خاک
ناممکن است عافیتی بی‌تزلزلی
روییست ماه پیکر و موییست مشکبوی
هر لاله‌ای که می‌دمد از خاک و سنبلی
بالای خاک هیچ عمارت نکرده‌اند
کز وی به دیر زود نباشد تحولی
مکروه طلعتیست جهان فریبناک
هر بامداد کرده به شوخی تجملی
دی بوستان خرم و صحرای لاله‌زار
وز بانگ مرغ در چمن افتاده غلغلی
و امروز خارهای مغیلان کشیده تیغ
گویی که خود نبود در این بوستان گلی
دنیا پلیست بر گذر راه آخرت
اهل تمیز خانه نگیرند بر پلی
سعدی گر آسمان به شکر پرورد تو را
چون می‌کشد به زهر ندارد تفضلی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر تلخی‌ها و نکات سوزناک زندگی است. شاعر با توصیف گل‌ها و بلبل‌ها به زیبایی‌های طبیعی و عشق اشاره می‌کند، اما همزمان از درد و رنج‌های ناشی از ناپایدار بودن دنیا صحبت می‌کند. او به مفهوم مرگ و فانی بودن تمام موجودات اشاره دارد و می‌گوید نمی‌توان در این دنیا به آسایش و آرامش دست یافت. دنیا را پلی به سمت آخرت می‌داند و به انسان‌ها هشدار می‌دهد که نباید فریب زیبایی‌های زودگذر دنیا را بخورند. در نهایت، از زندگی به عنوان مجموعه‌ای از چالش‌ها و مشکلات سخن می‌گوید، که در آن انسان باید صبوری و تحمل کند.
هوش مصنوعی: هر روز، باد گلی زخمی را از باغ به همراه می‌آورد که دل بلبل بیچاره را می‌آزارد.
هوش مصنوعی: برای سازگاری با شرایط و چالش‌های زندگی، باید بتوانیم با دیگران ارتباط برقرار کنیم و سختی‌ها را تحمل کنیم.
هوش مصنوعی: هر کس که از ل Eggروی زندگی خود را جدا کند، مانند کبوتر به دام می‌افتد و گرفتار می‌شود.
هوش مصنوعی: ای دوست، دل من راضی نمی‌شود که در این شرایط سخت و محدود زندگی، به آرامش و سعادتی دست یابم که بتوانم بدون نگرانی و تزلزل زندگی کنم.
هوش مصنوعی: چهره‌ای زیبا و مانند ماه دارد و مویی خوشبو مانند مشک. هر لاله‌ای که از خاک بیرون می‌آید، بویی معطر و دلپذیر دارد.
هوش مصنوعی: هیچ بنایی روی خاک ساخته نشده که در آینده دچار تغییر و تحول نشود؛ یعنی همه چیز در حال تغییر است و هیچ چیز دائمی نیست.
هوش مصنوعی: چهره دنیا مانند یک فریب است که هر صبح با زرق و برق و زیبایی ویژه‌ای خود را به نمایش می‌گذارد و انسان را در آن بازیچه قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: باغ و بوستان سرسبز و گلزار پر از لاله است و صدای پرندگان در چمن غوغا کرده است.
هوش مصنوعی: امروز در این بوستان، خارهای تند و تیز مانند تیغ هستند، گویی که هیچ گلی در اینجا وجود ندارد.
هوش مصنوعی: دنیا به منزله‌ی پلی است که ما را به سوی آخرت می‌برد. افرادی که در این دنیا به شایستگی رفتار نمی‌کنند، نمی‌توانند در این پل جایی برای استراحت یا سکونت داشته باشند.
هوش مصنوعی: اگر آسمان هم به خاطر تو شکرگزاری کند، مثل اینکه در حال نوشیدن زهر است و هیچ برتری ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
خواندم حکایتی ز کتابی که جمع کرد
اندر حکایت خلفا زید باهلی
گفتا که داد مامون یک شب دو بدره زر
بر نغمت سحاق براهیم موصلی
کس کرد و باز خواست دگر روز بدره‌ها
[...]
ز آیینه ی سپهر چو شد رنگ منجلی
خورشید را طلوع ده ای ترک قنقلی
بزدای دل، ز رنگ زمانه که روزگار
بس شام را سیه کند و صبح صیقلی
بازم رهان که بر دلم انده موکّلست
[...]
دنیا نیرزد آنکه پریشان کنی دلی
زنهار بد مکن که نکردست عاقلی
این پنج روزه مهلت ایام آدمی
آزار مردمان نکند جز مغفلی
باری نظر به خاک عزیزان رفته کن
[...]
فرتوت عشق را نگریزد ز بی دلی
ای یار بد مگوی تو باری که عاقلی
عیبت نمی کنم که ز مبدای کن فکان
دانسته ام که در چه مقامات مشکلی
غیر تو هیچ نیست حجابی که بگذری
[...]
از چهره لاله سازی و از زلف سنبلی
تا از خجالت تو نروید دگر گلی
عاقل به آفتاب نکردی دگر نگاه
گر در رخ تو نیک بکردی تاملی
تو خوش نشسته فارغ و اصحاب شوق را
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.