گنجور » سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت

سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت »

حکمت شمارهٔ ۷

سه چیز پایدار نماند: مال بی تجارت و علم بی بحث و ملک بی سیاست.

انتشار کتاب «گنجور، قدرت بی‌نهایت کوچک‌ها» نوشتهٔ مهدی سلیمانیه

حاشیه‌ها

با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

منبع اولیه:	ویکی‌نبشته
تعداد ابیات:	۰

خلاصه

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که سه چیز در زندگی هرگز پایدار نخواهد ماند: ثروت بدون فعالیت و کار، دانش بدون مناظره و گفتگو، و حکومت بدون سیاست. به عبارتی، برای ماندگاری این امور، نیاز به تلاش، تبادل نظر و مدیریت وجود دارد.

اخطار: خلاصه‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی در بسیاری از موارد نادرستند. اگر این متن به نظرتان نادرست است می‌توانید آن را ویرایش کنید.

برگردان به زبان ساده

# سه چیز پایدار نماند: مال بی تجارت و علم بی بحث و ملک بی سیاست.

هوش مصنوعی: سه چیز وجود دارد که هیچگاه دوام ندارد: ثروتی که بدون تجارت به دست آمده باشد، دانش که بدون بحث و گفتگو باشد و حکومتی که بدون سیاست و تدبیر باشد.

اخطار: برگردان‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی در بسیاری از موارد نادرستند. اگر این متن به نظرتان نادرست است می‌توانید آن را ویرایش کنید.

رونوشت متن رونوشت نشانی نمای مشابه کتابهای چاپی (فقط رایانه)

حاشیه‌ها

حاشیه‌ها

پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی

راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور

حاشیه‌ها

بخش ۷ به خوانش سهیل قاسمی
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.

بخش ۷ به خوانش حمیدرضا محمدی

حکمت شمارهٔ ۷ به خوانش ابوالفضل حسن زاده

حکمت شمارهٔ ۷ به خوانش فاطمه زندی

فعال یا غیرفعال‌سازی قفل متن روی خوانش من بخوانم

حاشیه‌ها

پیشنهاد مشق شعر

حاشیه‌ها

معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است

حاشیه‌ها

حاشیه‌ها

تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...

علی در ‫۴ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۲۷ بهمن ۱۳۹۹، ساعت ۰۸:۵۲ نوشته:

حکایت ناقص است لطفا اصلاح شود
سه چیز پـایدار نمانَـد: مـال بی تجارت،علـم بی بحث
و مُلک بی سیـاست.

وقتی به لطف گویی و مدارا و مردمی
بـاشـد کـه در کمـنـد قـبـول آوری،ولی
وقتی بـه قهر گویی که صـد کوزه نبات
گـه گـه بـه کـار نـیـایـد کـه حَنـظَـلی

reply flag link

فرید کیومرثیان زند در ‫۸ ماه قبل، چهارشنبه ۲۰ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۹:۴۶ نوشته:

(( سِه‌گام تا روشنایی ))

ای همشهری گرامی، ای برگ گل از بوستان شیراز،
سه راه آوردم، نه از خاک، که از آسمان:
راهی برای روح، که چون باد سبک‌بال شود،
راهی برای روان، که آرام گیرد چون دریا،
و راهی برای جسم، که در سلامت، خادم جان گردد.

سه چیز را با حرمت برداریم:
قدم بر سبیل راستی،
قلم بر صفحه‌ی دانایی،
و قسم تنها بر حق.

سه چیز را پاک نگه داریم:
جسمی که بامدادان بر سجاده برخیزد،
پوشاکی که حجابِ وقار است،
و خیالی که در محراب معرفت سیر کند.

از سه چیز دوری گزینیم:
خیانت که خار است در گلستان مهر،
دروغ که چون زهر در شهد،
و اعتیاد که بندگیِ بی‌سلطانی‌ست.

سه چیز را بی‌هوده نریزیم:
اشکی که حرمت دارد،
خونی که امانت خداست،
و آبرویی که سرمایه‌ی آدمی‌ست.

سه چیز را به کار گیریم:
خرد، که چراغ راه است،
همت، که مرکب سالکان است،
و شکیبایی، که کلید گنج‌هاست.

از سه چیز بگریزیم:
تنبلی که زهر وقت است،
شک که آفت یقین است،
و تعصب که پرده بر چهره‌ی حقیقت است.

سه چیز را نیالاییم:
قلبی که بیت‌الاحساس است،
زبانی که آئینه‌ی نیت است،
و چشمی که در کمین گناه ننشیند.

سه چیز را دور داریم:
افسوسی که گذشته را نمی‌گرداند،
فریادی که گوش دل را می‌آزارد،
و نفرینی که فرشتگان را می‌گریاند.

سه عمل را از خود نخواهیم بی‌مایه کنیم:
زیارت بی‌دل،
عبادت بی‌حضور،
و سیاحت بی‌نظر.

و سه گوهر را هیچ‌گاه از یاد نبریم:
خداوند، که سرچشمه‌ی هر خیری‌ست،
والدین، که در سایه‌شان به بار آمده‌ایم،
و مرگ، که یادش بیداری است.

ای سعدی، سه چیز از تو آموختم:
که فریدران بخواند،
بداند،
و بسازد...

فرید کیومرثیان در خویشن خویش غریب
۲۰ فروردین ۱۴۰۰

reply flag link

فرید کیومرثیان زند در ‫۸ ماه قبل، پنجشنبه ۲۱ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۰:۳۷ نوشته:

باسمه تعالی

بیانیه‌ی شعر ( سه گام تا روشنایی ) سروده: بنده‌ی در خویشتن خویش غریب ، فرید کیومرثیان تقدیم به کنگره‌ی بزرگداشت شیخ اجل، سعدی شیرازی

اینجانب، فرید در خویشتن خویش غریب، با نهایت ادب و فروتنی، شعری به سبک عراقی سروده‌ام که آن را با افتخار در کنگره‌ی بزرگداشت حضرت سعدی شیرازی، تقدیم به روح بلند آن شیخ اجل می‌نمایم.

شعر بنده، برخلاف معمول، تنها از یک بیت پرمغز ایشان الهام گرفته است، بی‌آنکه به تفسیر مستقیم یا اقتباس آشکار از آن بپردازم. این بیت معروف چنین است:

«سه چیز پایدار نماند: مال بی تجارت، علم بی بحث، ملک بی سیاست.»

هدفم از این کار، صرفاً نمایش توانایی اندک خود در پیشگاه نام بلند شیخ سعدی است، نه جسارت به جایگاه آن استاد اعظم. این شعر نه از روی تقلید، که از سر عشق و دلدادگی به ادبیات فاخر فارسی و آموزه‌های سعدی نگاشته شده است.

باور دارم که هر انسان، وظیفه دارد از بزرگان پیشین، عبرت و الهام گیرد، و در مسیر تعالی روح، اندیشه و هنر، به‌سوی برتری گام بردارد. منِ ناچیز، تنها بنده‌ای بی‌کفایت‌ام، اما امید دارم در جهانی زیباتر، ادبیات را همچون آیینه‌ای از کلام حق و جلوه‌ای از شأن انسان کامل بدانیم.

و چه نیکوست یادآوری این آیه‌ی شریفه از سوره بقره (آیه ۳۴) که:
«و چون فرشتگان را گفتیم برای آدم سجده کنید، همه سجده کردند جز ابلیس...»

از این آیه درمی‌یابیم که انسان نیک‌نهاد، مقامی والا نزد پروردگار دارد، و سزاوار است که به جز در برابر حق تعالی، سرِ خضوع فرو نیاورد.

باشد که روح استادمان سعدی از این تقدیم خرسند گردد، و ادبیات، همچنان چراغ راه بشریت باقی بماند.

با ارادت و اخلاص،
فرید کیومرثیان در خویشتن خویش غریب – کنگره سعدی شیراز

reply flag link

برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	همرسانی متن شعر جاری در گنجور
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

ورود به گنجور

حکمت شمارهٔ ۷