اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۱۹۰
حُسنی که گواه حسن معبود بود
چون حسن بتم زلطف موجود بود
رَو بر در او اَیاز می باش مُدام
تا عاقبت کار تو محمود بود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به توصیف زیبایی و محبت معبود پرداخته و حسنی را که گواه بر زیبایی خداوند است معرفی می‌کند. شاعر به ایاز می‌گوید که همیشه روبه‌رویش بایستد، زیرا در نهایت، نتیجه کار او به نیکی و خوبی خواهد انجامید.
هوش مصنوعی: زیبایی‌ای که نشان و گواه زیبایی خداوند بود، به مانند زیبایی معشوقم ناشی از لطف و محبت وجود داشت.
هوش مصنوعی: همواره بر در او باش و در خدمت او بمان تا در نهایت، نتیجه کار تو به خوبی و سعادت ختم شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا در دو جهان قضای معبود بود
تا خلق جهان و چرخ موجود بود
گر ملک بود بدست محمود بود
ور سعد بود بدست مسعود بود
هر بوده که او ز اصل نابود بود
نابوده و بود او همه سود بود
گر یک نفسش پسند مقصود بود
نابود شود هر آینه بود بود
حُسنی که گواه صنع معبود بود
چون حسن بتم زلطف موجود بود
رو بر در او ایاز می باش مُدام
تا عاقبت کار تو محمود بود
از هر چه در این دایره موجود بود
مقصود شناسایی معبود بود
مقصود حق از وجود ما معرفتست
ور نی ز وجود ما چه مقصود بود
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.