اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
»
شمارهٔ ۱۰۱
دنیا کَزِ تست بَهر بیشی و کمی
خواهیش به شادی گذ[ر]ان خوه به غمی
زین منزلت البته چو می باید رفت
خواهی به هزار سال خواهی به دمی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به زودگذر بودن زندگی اشاره می‌کند و می‌گوید که در این دنیا هر کسی به نوعی با شادی و غم سر و کار دارد. او به ما یادآوری می‌کند که باید از این دنیا گذر کنیم و چه بخواهیم و چه نه، زمان حرکت به سمت دیار دیگر فرا می‌رسد؛ این گذر می‌تواند در هر لحظه و با هر سرعتی باشد، چه در یک لحظه یا هزار سال.
هوش مصنوعی: دنیا به خاطر توست، چه در چیزهای زیاد و چه در چیزهای کم. پس از آن به خوشی بگذران یا به اندوه.
هوش مصنوعی: برای این مقام و جایگاه، باید به نوعی حرکت کرد، چه دیر هنگام باشد و چه در یک لحظه.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از درد تو نیست چشم خالی ز نمی
هر جا که دلیست شد گرفتار غمی
بیماری تو باعث نابودن ماست
ای باعث عمر مامبادت المی
ای نای هوا بریدم از نای دمی
او را دم گرم بوده تو سرد دمی
زو بود مرا خرمی از تو دژمی
او نای نشاط بود و تو نای غمی
چون هست شفیع چون تو صاحب کرمی
کس را نبود در همه آفاق غمی
گر رنجه کنی از سر لطفی قدمی
کار همه عاصیان بسازی به دمی
دنیا گذران است به هر بیش و کمی
خواهیش به شادی گذران خواه به غمی
زین منزلت البته همی باید رفت
خواهی به هزار سال و خواهی به دمی
بنمای به من رخت بکن مردمی
تا لاف زنم که دیده‌ام خرمی
ای جان جهان از تو چه باشد کمی
کز دیدن تو شاد شود آدمی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.