اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة
»
الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان
»
شمارهٔ ۱۰۲
از بس که غم دنییِ مردار خوری
نه کار کنی و نه غم کار خوری
سرمایهٔ تو از همه عالم عمری است
بر باد مده که غصّه بسیار خوری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی غم و دلتنگی در زندگی می‌پردازد. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که نباید به غم دنیا و مشکلاتش توجه کرد و باید زندگی را با فعالیت و کار پر کرد. او می‌گوید که سرمایه واقعی هر فرد عمرش است و نباید این عمر را با نگرانی و اندوه هدر داد.
هوش مصنوعی: به خاطر غم و اندوه دنیا، نه می‌توانی به کار مشغول شوی و نه نگران نتیجه کارهایت باشی.
هوش مصنوعی: عمر گرانبهای تو چیزی است که از دست دادن آن قیمتی را به همراه دارد. پس این سرمایه را به آسانی هدر نده، چون این باعث ایجاد غصه و دلشکستگی فراوانی می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از بس که غم دنیی مردار خوری
نه کار کنی ونه غم کار خوری
سرمایهٔ تو در همه عالم عمریست
بر باد مده که غصّه بسیار خوری
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.