مردمان گویند از می توبه تا کی کرده‌ای
باز لعبت بازی دیگر برون آورده‌ای
با که بر هم بسته‌ای این نقش و این شَین از کجاست
نذر تا کی کرده‌ای سوگند تا کی خورده‌ای
گه مقصّروار در بحث مراتب مانده‌ای
گه علم چون غالیان بر بامِ عالم برده‌ای
گاه در دعوت سخن با آسمان پیوسته‌ای
گاه در وحدت بساطِ لامکان گسترده‌ای
در تن‌آسانی دل و دست از دو عالم شسته‌ای
در مسلمانی خدا و خلق را آزرده‌ای
در فضولی هر چه تضییقی کنی دَه حرفتی
در دورویی هر چه تخفیفی کنی صد مرده‌ای
خشک و تر در خرمنِ لاغیر بر هم سوختی
در میان آتش کثرت هنوز افسرده‌ای
این همه هستم که می‌گویید و زین‌ها بیش‌تر
چون کنم پروردگارا گرچنان پرورده‌ای
تا نزاری از کجا پیدا کند خطِ جواز
گر ز لوح حرفتش حرفِ نعم بسترده‌ای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی انتقاد از انسان‌هاست که در تلاشند از می (شراب) توبه کنند، اما همچنان به گناهانی مانند اعمال دوگانه و بازی با ایمان خود ادامه می‌دهند. شاعر به وضوح بی‌ثباتی و تناقضات در رفتار و گفتار مردم را نشان می‌دهد. او اشاره می‌کند که فرد به دنبال علم و وحدت است، اما در عمل می‌بیند که دل و دست خود را از هر دو جهان جدا کرده و آرامش را از دست داده است. همچنین، نقدی به مسلمانی که خدا و خلق را آزار می‌دهد و به کسانی که در دین فضولی می‌کنند، می‌کند. در نهایت، شاعر از خداوند می‌خواهد که اگر او را چنین پرورده، پس چگونه می‌تواند پاسخ‌گوی این وضعیت باشد. این شعر به تضادها و چالش‌های روحی انسان‌ها در جستجوی حقیقت و معنویت می‌پردازد.
هوش مصنوعی: مردم می‌گویند که تا چه زمانی از نوشیدن شراب پشیمان بوده‌ای، چرا که تو دوباره بازی عشق را شروع کرده‌ای.
هوش مصنوعی: با چه کسی این تصویر و این نشانه را به وجود آورده‌ای؟ از کجا آمده‌ای و تا چه زمانی به این کار ادامه داده‌ای؟ تا کی به این سوگندها وفا خواهی کرد؟
هوش مصنوعی: گاهی در بحث درجات و ویژگی‌ها، تو مانند کسی که کوتاهی کرده است، گیرافتاده‌ای و گاهی هم مانند غالیان، علم و دانش‌ات را تا اوج و بلندای عالم برده‌ای.
هوش مصنوعی: گاهی در مکالمه با آسمان و عالم بالا هستی، گاهی در حال رسیدن به وحدتی هستی که فراتر از مکان و زمان است.
هوش مصنوعی: تو به خاطر راحت‌طلبی، هم قلب و هم دست خود را از دو دنیا جدا کرده‌ای و در حالی که مسلمان هستی، خدا و مردم را ناراحت کرده‌ای.
هوش مصنوعی: هر چه در کار دیگران فضولی کنی و مشکلاتی برایش به وجود بیاوری، در نهایت فقط به یک مشکل کوچک ختم می‌شود. اما اگر در دوقلویی و ریاکاری کم بگذاری و از خودت تخفیف بدهی، در واقع باعث ایجاد مشکلات بسیار زیادی می‌شوی.
هوش مصنوعی: در میان انبوهی از ناراحتی‌ها و مشکلات، تو همچنان بی‌رمق و افسرده‌ای و نتوانسته‌ای از آنها فاصله بگیری. حتی اگر همه چیز به ظاهر با هم ترکیب شده باشد، تو هنوز درگیر احوال خودت هستی.
هوش مصنوعی: من آن قدر در زندگی‌ام متجلی هستم که شما درباره‌ام صحبت می‌کنید و فراتر از این‌ها نمی‌دانم چه کنم ای پروردگار من، اگر واقعاً تو مرا به این‌گونه پرورش داده‌ای.
هوش مصنوعی: تا وقتی که نزاری (شاعر) از کجا می‌تواند نشانه‌ی جواز و اجازه را پیدا کند، اگر از نوشته‌هایش فقط سخن خوب و مثبت گفته شده باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای دهان آلوده جانی از کجا می خورده‌ای
و آن طرف کاین باده بودت از کجا ره برده‌ای
با کدامین چشم تو از ظلمتی بگذشته‌ای
با کدامین پای راه بی‌رهی بسپرده‌ای
با کدامین دست بردی حادثات دهر را
[...]
من کیم باری که نامم بر زبان آورده‌ای
یا به نوک کلک در تصنیف نامم برده‌ای
تا سودا شب نقاب صبح صادق کرده‌ای
روز را در دامن مشکین شب پرورده‌ای
ای بسا شبها که با مهرت به روز آورده‌ام
تا تو بر رغم دلم یک شب به روز آورده‌ای
از بخاری چشمه خورشید را آشفته‌ای
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.