این چه چتر است این که بر ملک ابد برداشتی
یادآوردی جهان را ز آنک در سر داشتی
زلف کفر و روی ایمان را چرا درساختی
ز آنک قصد مؤمن و ترسا و کافر داشتی
جان همی‌تابید از نور جلالت موج موج
ز آنک تو در بحر جان دریا و گوهر داشتی
پیش حیرتگاه عشقت جمله شیران در طلب
بس که لرزیدند و افتادند و تو برداشتی
هم تو جان را گاه مسکین و اسیر انداختی
هم تواش سلطان و شاهنشاه و سنجر داشتی
صد هزاران را میان آب دریا سوختی
صد هزاران را میان آتشی تر داشتی
در یکی جسم طلسم آدمی اندر نهان
ای بسی خورشید و ماه و چرخ و اختر داشتی
در چنین جسم چو تابوتی میان خون و خاک
این شهید روح را هر لحظه خوشتر داشتی
آفتابا پیش تو هر ذره‌ای کو شکر کرد
مر دهان شکر او را پر ز شکر داشتی
از نمک‌های حیاتت این وجود مرده را
تازه و خوش بو چو ورد و مشک و عنبر داشتی
شمس تبریزی ز عشقت من همه زر می‌زنم
ز آنک تو بالا و پست عشق پرزر داشتی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی عظمت و عشق الهی است که در دل انسان‌ها تأثیر می‌گذارد. شاعر به معشوق خود، که نماد جلال و نور است، اشاره می‌کند و عنوان می‌کند که این عشق چگونه توانسته است جان‌ها را زنده کند و نوری از جلال خود به آنان بدهد. او از کارهای شگرف معشوق، مانند آفرینش زیبایی‌ها و تأثیرگذاری بر انسان‌ها، سخن می‌گوید و بیان می‌کند که چگونه عشق به او می‌تواند دلی را به آفتاب و زندگی پر از خوشبوئی تبدیل کند. شاعر در نهایت با اشتیاق شدید به عشق و جلال معشوق اشاره دارد و به شمس تبریزی به عنوان نمونه‌ای از عشق الهی و قدرت آن اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: این چه چتری است که بر سر این سرزمین نهادید، که یادآور جهان و آنچه در ذهن داشتید، می‌باشد.
هوش مصنوعی: چرا موهای بی‌نظیر کافر و چهره‌ی مؤمن را به هم پیوند زدی، در حالی که هدف تو از این کار توجه به مؤمنان و کافران بود؟
هوش مصنوعی: جان من از نور عظمت تو نورانی می‌شود، زیرا تو همچون دریا و گوهر در عمق جان قرار داری.
هوش مصنوعی: در مقابل عشق تو، تمام دلیران و شیران به شدت تحت تأثیر قرار گرفتند به گونه‌ای که لرزیدند و از پا افتادند، اما تو تنها به آرامی آنها را نادیده گرفتی و ادامه دادی.
هوش مصنوعی: تو گاه زندگی را به ذلت و اسیری می‌اندازی و گاه دیگران را در مقام‌های بلند و سلطنتی قرار می‌دهی.
هوش مصنوعی: شما در دل دریا برای هزاران نفر زندگی را از دست دادید و در میان آتش هم برای هزاران نفر دیگر آتش سوزان به پا کردید.
هوش مصنوعی: در وجود هر انسان یک حقیقت پنهان وجود دارد که به اندازه‌ی همه‌ی خورشیدها، ماه‌ها، ستاره‌ها و سیارات با ارزش است.
هوش مصنوعی: در این بدن که به مانند تابوتی در میان خون و خاک است، روح این شهید هر لحظه برایت لذت‌بخش‌تر بود.
هوش مصنوعی: ای خورشید، هر ذره‌ای که در حضورت شکرگزاری کند، دهانش پر از شیرینی خواهد بود، چون تو خود شکر را داشتنی.
هوش مصنوعی: وجود مرده‌ام را با نمک حیاتت زنده و خوشبو کردی، مانند عطر دلنشین ورد و مشک و عنبر.
هوش مصنوعی: من از عشق تو به هر وسیله‌ای متوسل می‌شوم، زیرا تو در عشق خود هم اوج را داشتی و هم فرود را.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه
یاد ایامی که دروی صاحب صاحبقران
گاهگاهی التفاتی سوی چاکر داشتی
حاتم ثانی جلال ملک و دین کان کرم
آنکه هر روزم ز روز رفته بهتر داشتی
گر هزاران غم رسیدی بر دل ابن یمین
[...]
کاش یارم از ستم دایم مکدر داشتی
یا دلم تاب فراق آن ستمگر داشتی
کاشکی هرگز از آن گل نامدی بوی وفا
یا چو رفتی مرغ دل فریاد کمتر داشتی
کاشکی زان پیش کان شمع از کنار من رود
[...]
دوش با ما سرگران بودی چه در سر داشتی؟
باده می خوردی و خون ما به ساغر داشتی
سبزه باغ و بهار ما زبان شکر بود
بر مسلمانان اگر رحمی تو کافر داشتی
نیست امروز این گرانی پله ناز ترا
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.