مولانا
»
مثنوی معنوی
»
دفتر پنجم
»
بخش ۷۲ - جواب آن مغفل کی گفته است کی خوش بودی این جهان اگر مرگ نبودی وخوش بودی ملک دنیا اگر زوالش نبودی و علی هذه الوتیرة من الفشارات
آن یکی می‌گفت خوش بودی جهان
گر نبودی پای مرگ اندر میان
آن دگر گفت ار نبودی مرگ هیچ
که نیرزیدی جهان پیچ‌پیچ
خرمنی بودی به دشت افراشته
مهمل و ناکوفته بگذاشته
مرگ را تو زندگی پنداشتی
تخم را در شوره خاکی کاشتی
عقل کاذب هست خود معکوس‌بین
زندگی را مرگ بیند ای غبین
ای خدا بنمای تو هر چیز را
آنچنان که هست در خدعه‌سرا
هیچ مرده نیست پر حسرت ز مرگ
حسرتش آنست کش کم بود برگ
ورنه از چاهی به صحرا اوفتاد
در میان دولت و عیش و گشاد
زین مقام ماتم و ننگین مناخ
نقل افتادش به صحرای فراخ
مقعد صدقی نه ایوان دروغ
بادهٔ خاصی نه مستیی ز دوغ
مقعد صدق و جلیسش حق شده
رسته زین آب و گل آتشکده
ور نکردی زندگانی منیر
یک دو دم ماندست مردانه بمیر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بحث درباره مرگ و زندگی می‌پردازد. یکی از شخصیت‌ها میگوید که جهان زیبا بود اگر مرگ در میان نبود، و دیگری میگوید اگر مرگ وجود نداشت، زندگی معنا ندارد. او زندگی را مانند بذر در خاک شور توصیف میکند که بدون مرگ ارزشی ندارد. شاعر می‌خواهد بگوید که مرگ در واقع بخشی از زندگی است و زندگی و مرگ در هم تنیده‌اند. حسرت بر مرگ نشان‌دهنده‌ای از کمبود زندگی واقعی است و در نهایت، شاعر به این نکته می‌رسد که زندگی واقعی با مرگ معنا پیدا میکند و انسان باید برای زندگی معنادار و راستین تلاش کند.
هوش مصنوعی: یکی از افراد می‌گفت که دنیا زیبا و دل‌انگیز است، اگر پای مرگ در میان نبود و آدم‌ها همیشه در اضطراب و نگرانی از مرگ زندگی نمی‌کردند.
هوش مصنوعی: او گفت اگر مرگی وجود نداشت، هیچ ارزشی برای این دنیا که پر از فراز و نشیب است، وجود نداشت.
هوش مصنوعی: در دشت، توده‌ای بزرگ و بی‌ثمر وجود دارد که به حال خود رها شده و دست نخورده مانده است.
هوش مصنوعی: تو مرگ را به عنوان زندگی می‌نگری و در خاکی بی‌برکت و خشک، کاشته‌ات را قرار داده‌ای.
هوش مصنوعی: عقل نادرست باعث می‌شود که زندگی را به گونه‌ای معکوس ببینی و در نتیجه، مرگ را به جای زندگی تصور کنی؛ ای انسان نادان.
هوش مصنوعی: ای خدا، خواهش دارم که هر چیز را به شکلی که واقعاً هست نشان دهی، در دنیایی که فقط فریب و ظاهرسازی است.
هوش مصنوعی: هیچ کسی به اندازه مرده‌ها از مرگ حسرت نمی‌خورد. حسرت آنها به این خاطر است که زندگی‌شان ناقص بود و فرصت‌هایی را که از دست داده‌اند، احساس می‌کنند.
هوش مصنوعی: اگرچه او در میان خوشی‌ها و نعمت‌ها قرار گرفته، اما به یکباره ممکن است در چاهی بیفتد و گرفتار مشکلات شود.
هوش مصنوعی: از این مقام پر از غم و ننگ، او به دشت وسیع و آزاد رفته است.
هوش مصنوعی: جایگاه تو که راست و درست است، شبیه به واژه‌های کاذب نیست. نوشیدنی خاصی نداریم و نشئه‌ای از دوغ نمی‌گیریم.
هوش مصنوعی: مکان ارزشمند و دوستی‌اش حقیقی شده و از این دنیا و مادیات جدا شده است.
هوش مصنوعی: اگر زندگی روشنی نداشته‌ای، بهتر است که به‌جای اینکه بی‌هدف ادامه دهی، شجاعانه پایان بپذیری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.