دلم جای غم جانانه کردند
مقام گنج در ویرانه کردند
ز چشم ساقیم دیوانه کردند
سیه مستم ازین پیمانه کردند
کجا شایسته دام است مرغی
که صیدش از فریب دانه کردند
خراب از ساغر عشقند کونین
چه می یارب درین پیمانه کردند
چو حسن و عشق را چیدند محفل
تو را شمع و مرا پروانه کردند
دو چشمش از نگاه آشنائی
دو عالم را ز خود بیگانه کردند
به بین مشتاق چون آخر هلاکم
ز شوق مقدم جانانه کردند
ز کویش مژده وصلم رساندند
مرا درخواب ازین افسانه کردند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق عشق و غم شاعر میپردازد. شاعر از دلی که به خاطر عشق داغدار شده است صحبت میکند و از عشق و زیبایی صحبت میکند که او را دیوانه کرده است. او به تصویری از مرغی که در دام عشق گرفتار شده و در ویرانهها گنجی یافته اشاره میکند. همچنین، شاعر به رابطهای که میان خود و محبوبش وجود دارد، مانند شمع و پروانه، اشاره کرده و نشان میدهد که عشق آنها چقدر نزدیک و در عین حال مرگبار است. در نهایت، او از مژده وصال و خوابهایش از محبوبش سخن میگوید که او را به یاد عشق و امید میاندازد.
هوش مصنوعی: دل من را به شدت از غم پر کردند و جایگاه گنج را در یک ویرانه قرار دادند.
هوش مصنوعی: از نگاه زیبا و دلربای تو، دیوانه و مجنون شدم، و این مایهٔ شراب است که مرا به حالت مستی و شور و شوق آورده است.
هوش مصنوعی: کجا پرندهای که فریب دانه را خورده است، جای ماندن در دام را دارد؟
هوش مصنوعی: جهان و کائنات تحت تاثیر محبت و عشقاند، زیرا این عشق مانند ساغری است که آثار و نشانههایش را در همه جا میتوان دید. در این میانه، پرسش این است که چه راز و کار غریبی در این پیمانه وجود دارد؟
هوش مصنوعی: زمانی که زیبایی و عشق را در یک محفل کنار هم قرار دادند، تو را به مانند شمعی درخشان و مرا به شکل پروانهای در اطراف تو قرار دادند.
هوش مصنوعی: چشمان او به طوری نگاه میکنند که باعث میشود هر چیزی و هر کسی در این دنیا از او بیگانه و دور شود.
هوش مصنوعی: به نگاه کن به حال کسی که به شدت مشتاق است و به خاطر عشق و شوقی که به محبوبش دارد، به مرگ نزدیک شده است.
هوش مصنوعی: در خواب خبری خوش از وصل و دیدار او به من دادند و داستانی دربارهاش نقل کردند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ترا از خویش خود بیگانه کردند
مرا بی دختر و بی خانه کردند
چو مشگینجعدِ شب را شانه کردند
چراغ روز را پروانه کردند
دل دیوانه و غمّازی چشم
به عالم راز ما افسانه کردند
دوای درد خود از هرکه جستم
حوالت بر درِ میخانه کردند
ز سوز شمع حرفی در میان نیست
[...]
چه بازی دوش در میخانه کردند
که صد خم را بیک پیمانه کردند
چه حکمت بود از این هیکل خدا را
که گاهی کعبه گه بتخانه کردند
بمعنی یک حقیقت بود لیکن
[...]
به یک پیمانهام دیوانه کردند
ازین افیون که در پیمانه کردند
ثبات و صبر گنج بی زوالند
که منزل در دل ویرانه کردند
گشود این در چو از زندان تائید
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.