اشعث طماع عهد خود جمال قصه خوان
آن که چون او طامعی در بحر و بر صورت نبست
جمریانش ناگهان کشتند و هر فردی که بود
رست از اخذ و جهید آن خر گدای زرپرست
عقل چون تاریخ قتلش خواست از پیر خرد
گفت هر فردی که بود از اشعث طماع رست
برای پیشنهاد تصاویر مرتبط با اشعار لازم است ابتدا با نام کاربری خود وارد گنجور شوید.
اشعث طماع عهد خود جمال قصه خوان
آن که چون او طامعی در بحر و بر صورت نبست
جمریانش ناگهان کشتند و هر فردی که بود
رست از اخذ و جهید آن خر گدای زرپرست
عقل چون تاریخ قتلش خواست از پیر خرد
گفت هر فردی که بود از اشعث طماع رست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به شخصی به نام اشعث طماع اشاره می‌کند که در زمان خود معروف بوده و به دنبال منفعت‌های خود بوده است. او به گونه‌ای توصیف می‌شود که با وجود طمعش، در لحظه‌ای ناگهان از بین می‌رود و همه کسانی که از دست او رسته‌اند، از چنگال او نجات پیدا می‌کنند. در نهایت، عقل به تاریخ این فرد نگاهی می‌کند و نتیجه می‌گیرد که هر کسی که از طمع او دور شده، چگونه از مصیبت نجات یافته است.
هوش مصنوعی: شخصی که ریشش نامرتب است و به مال دنیا چشم دوخته، در زندگی خود همچون داستانی است که دیگران از آن می‌گذرانند. او مانند طمع‌کاران دیگر، در دریا و خشکی به دنبال مال و منال می‌گردد، اما هرگز به زیبایی و ظاهری که شایسته‌اش باشد، نرسیده است.
هوش مصنوعی: ناگهان تلاششان بی‌ثمر شد و هر کسی که در آنجا بود، از این وضعیت رهایی یافت و آن درشت‌گوشه خسیس را کنار گذاشت.
هوش مصنوعی: عقل وقتی فهمید که به خطر افتاده، از پیر خرد پرسید که آیا هیچ‌کس از افراد طماع و خسیس نجات پیدا کرده است؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای شهی کز مهر تو چون بهرمان گردد چمست
جام می بستان که عید فرخ و جشن جمست
چون جمت با دادیار و ملک نارفته ز چنگ
رخ ز می بیجاده رنگ و دل ز ناز و نوش مست
با رضای تو ولی را خار گردد چون حریر
[...]
رای نورانی او جز آفتاب چرخ نیست
زانکه نورش در جهان نزدیک هست و دور هست
هفت کشور در خط فرمان سلطان سنجرست
هفت‌گردون در کف پیمان سلطان سنجر است
جز خداوندی که عالم بندهٔ تقدیر اوست
کیست در عالم که او سلطان سلطان سنجر است
گرچه‌گیتی روشنی‌گیرد ز نور آفتاب
[...]
توبهٔ من جزع و لعل و زلف و رخسارت شکست
دی که بودم روزه‌دار امروز هستم بت‌پرست
از ترانهٔ عشق تو نور نبی موقوف گشت
وز مغابهٔ جام تو قندیلها بر هم شکست
رمزهای لعل تو دست جوانمردان گشاد
[...]
تاج دین محمودبن عبدالکریم است آنکه هست
از می احسان او گیتی پر از هشیار روست
صاحب دیوان استیفا که اهل فضل را
اندر او اهلیت صاحب قرانی بود و هست
از دوات کله گیسوی منیر افسر بکلک
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.