|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
لغزش به بخش حاشیه‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ |
|
|
لغزش به بخش خوانش‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش شرح‌های صوتی |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور |
|
|
مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه |
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب) |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
چمن کز گل و غنچه بویی نداشت
سرو برگ جام و سبویی نداشت
ازان حال من دوش پرسید یار
که با دیگری گفت‌وگویی نداشت
حریفی که بر گریه‌ام خنده زد
سر و کار با تندخویی نداشت
به همراهی‌ام غیر در کوی یار
نیامد، مگر آبرویی نداشت
چنان بودم از بخت خود ناامید
که هرگز دلم آرزویی نداشت
در دوستی کوفت میلی، مگر
که اندیشه از جنگجویی نداشت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر وضعیت غم‌انگیز و بی‌حالی خود را توصیف می‌کند. او از چمنی سخن می‌گوید که هیچ بویی از گل و غنچه ندارد و حالتی دلگیر دارد. یار او از او می‌پرسد که چرا با کسی دیگر صحبت نمی‌کند، ولی او در احساس تنهایی و ناامیدی غرق است. کسی که باید در کنار او باشد، به او بی‌توجهی کرده و به خاطر خنده بر گریه‌اش، کم‌حوصله است. شاعر بیان می‌کند که به جز یار خود، کسی حاضر به همراهی‌اش نیست و ناامیدی او به حدی است که دیگر آرزویی ندارد. در نهایت، او به این نتیجه می‌رسد که دوستی واقعی وجود ندارد و هر چه هست، خالی از میل و آرزوست.
هوش مصنوعی: چمنی که از گل و غنچه عطر و بویی نداشت، درخت سروی هم برگ و بام و زینتی نداشت.
هوش مصنوعی: دیشب دوست از حال و احوال من پرسید و تعجب کرد که چرا با کسی دیگر صحبت نکرده‌ام.
هوش مصنوعی: کسی که به گریه من خندید، به دشواری رفتار نمی‌کرد.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس در کنار من در کوی محبوب نیامد، مگر آنکه آبرو و اعتبارش را از دست داده بود.
هوش مصنوعی: من آنقدر از سرنوشت خود ناامید بودم که هیچ وقت دل و آرزویی نداشتم.
هوش مصنوعی: اگر در دوستی کسی حرص و طمع داشته باشد، می‌تواند نشان دهنده این باشد که او در واقع از جنگ و نزاع بی‌نیاز است و به فکر صلح و آشتی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
درین ره که جز شکل موئی نداشت
فرود آمد هیچ روئی نداشت
صبا تا ز زلف تو بویی نداشت
دلم در جهان آرزویی نداشت
جهان هرگز از نازنینان چو تو
جفا پیشه تند خویی نداشت
بهار آمد و هیچ بلبل نماند
[...]
قدت سرو گفتیم و رویی نداشت
چو زلف تو هم مشک بوئی نداشت
فرات ار چه سیل در سیل بود
چو چشمم بسی جست و جویی نداشت
دل ریش من هر شبی تا سحر
[...]
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.