در ایّام روزه به از روز ما شب
که خورشید من بر نهار است تا شب(؟)
خوشم با سیه‌روزی خود که گاهی
در اندیشه افتم که روز است یا شب
درین روزه، پا بسته روزهایم
که باشد گریزان ازین روزها شب
مدام از چه در فکر روز فراقم
به آه دمادم کنم روز را شب
معاذاللّه از روز سختی که خلقی
چو میلی بخواهند با صد دعا شب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به روزه‌داری اشاره می‌کند و بیان می‌کند که در ایام روزه، شاید شب بهتری باشد. او از خورشید و روزهای سختی که دارد می‌گوید و در عین حال گاهی به این فکر می‌افتد که آیا واقعا روز است یا شب. شاعر احساس می‌کند که در این روزها گرفتار و محدود است و از روزهای خود رنج می‌برد. او در ذهنش روز را به شب تبدیل می‌کند و از دعا و نیایش در چنین روزهایی حرف می‌زند.
هوش مصنوعی: در ایام روزه، شب بهتری نسبت به روز ماست؛ زیرا نور وجود من در طول روز، بسان خورشید روی سفره‌ی افطار است تا هنگام شب.
هوش مصنوعی: من از روزی که به سر می‌برم خوشحالم، حتی اگر گاهی در فکر فرو بروم و نتوانم تشخیص دهم که الان روز است یا شب.
هوش مصنوعی: در این روزها، چنان در بند و گرفتار وقت خود هستم که از شب‌های این روزها، فرار می‌کنم.
هوش مصنوعی: همواره در فکر روز جدایی‌ام هستم و به خاطر همین، لحظه به لحظه روز را به شب تبدیل می‌کنم.
هوش مصنوعی: خدا را نیاوریم روزی را که مردم دلتنگ و ناامید باشند و با دعا و ناله زیاد، امیدی به بهتر شدن وضعیت نداشته باشند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.