|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و درد جدایی سخن می‌گوید. او به شمعی تشبیه شده که سوخته و احساساتی عمیق را منتقل می‌کند. او می‌گوید که همواره به یاد معشوقش سوزان است و حتی در شب، وقتی که در گوشه‌ای تنها نشسته، شعله‌ای از عشق او را می‌سوزاند. شاعر از زیبایی‌های گلها چشم می‌پوشد و به یاد معشوق، آهی سرد می‌کشد و آتش عشق را در دل خود احساس می‌کند. نهایتاً به دشمن خود هشدار می‌دهد که باید از آتش عشق او که می‌تواند سوزاننده باشد، بپرهیزد.
هوش مصنوعی: ای شمع، من مانند زغالی هستم که بر اثر سوزش تو، کل خرمن را می‌سوزاند. من به تو نزدیکتر از خودم هستم و این سوزش را تجربه می‌کنم.
هوش مصنوعی: هر جوانه‌ای که از آتش من زبانه می‌کشد، در شب به یاد تو می‌سوزم و در گوشه‌ای از این داغی، غم را احساس می‌کنم.
هوش مصنوعی: اگر به گل نگاه کنم، از غم دیدن تو آهی می‌کشم و در آتش باغ می‌سوزم.
هوش مصنوعی: ای دشمن، گرم و سوزان بودن آتش درون من را ببین و خود را محافظت کن، زیرا این آتش می‌تواند به تو نیز آسیب برساند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.