از شکر خنده آن گل به من افتاد آتش
غنچه بشکفت و به مرغ چمن افتاد آتش
نیست پر خون کفن کشته عشقت، که به دل
آه او شعله زد و در کفن افتاد آتش
مانده عریان تنم ای شمع که از سینه چاک
شعله زد آهم و در پیرهن افتاد آتش
خوی هر چند به نادیدن رویت کردم
روی بنمودی و در جان من افتاد آتش
شمع بزم دگرانی تو و میلی از رشک
گشت پروانه و در انجمن افتاد آتش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر توصیفی از تاثیر عشق و زیبایی بر دل شاعر است. شاعر از شکر خنده یک گل صحبت می‌کند که باعث شعله‌ور شدن آتش عشق در دلش می‌شود. او به غنچه‌ای اشاره می‌کند که شکفته و آتش عشق را به همراه دارد. همچنین، شاعر به حالت عریان و دردناکش از بی‌تابی عشق اشاره می‌کند و می‌گوید که آتش آه او بر تنش تاثیر گذاشته است. در نهایت نیز به شمعی که در جمع دیگران می‌درخشد و نماد عشق و میل است، اشاره می‌کند که خود را در آتش عشق فرومی‌برد. به طور کلی، شعر به عمق احساسات و شور و اشتیاق ناشی از عشق می‌پردازد.
هوش مصنوعی: چهره زیبا و خنده آن گل شکرین، قلب من را به شور و نشاط درآورد و باعث شد که غنچه‌ها باز شوند و آتش عشق و زندگی در فضای چمن برافروخته شود.
هوش مصنوعی: کفن کشته عشق تو از خون پر نیست، اما آه او به دل من آتش زد و آن آتش در کفن شعله‌ور شد.
هوش مصنوعی: ای شمع، من بی‌پناهم و آتش در دلم شعله‌ور است. آهی که از عمق وجودم بلند می‌شود، پرده‌پوشی از وجودم را سوزانده و آتش را به رخسارم آورده است.
هوش مصنوعی: اگرچه به خاطر نداشتن دیدن تو، خود را از تو دور کرده‌ام، اما در واقع تو با چهره‌ات خودت را به من نشان دادی و آتشی در دل من به وجود آوردی.
هوش مصنوعی: تو روشنایی مجلس دیگران هستی و پروانه به خاطر حسادت به تو، دچار اشتیاق شده و در جمع به آتش می‌افتد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.