حرف آخر قافیه

شمارهٔ ۱: بت گفت به بت پرست کای عابد ما

شمارهٔ ۲: با آنکه دو کون سر به سر هستی اوست

شمارهٔ ۳: مردان همه در سماع و نی پیدا نیست

شمارهٔ ۴: کس نیست کزو بسوی تو راهی نیست

شمارهٔ ۵: نابرده بصبح در طلب شامی چند

شمارهٔ ۶: پیش از پس و پیش کاین پس و پیش نبود

شمارهٔ ۷: ای حسن تو در کل مظاهر ظاهر

شمارهٔ ۸: من دانه خال زلف چون دام توام

شمارهٔ ۹: من شانه زلف عنبرین بوی توام

شمارهٔ ۱۰: من مست و خراب و می پرست آمده ام

شمارهٔ ۱۱: تا من زعدم سوی وجود آمده ام

شمارهٔ ۱۲: در روی پری رخان چو در مینگرم

شمارهٔ ۱۳: خرم طرب و نشاط و عیش آغازم

شمارهٔ ۱۴: تا چند برو ز ذکر افسرده ام

شمارهٔ ۱۵: هادی طریق اهل تحقیق منم

شمارهٔ ۱۶: آن کس که بدو میشنوم میگویم

شمارهٔ ۱۷: گنجی که طلسم اوست عالم مائیم

شمارهٔ ۱۸: بر چهره یار ما نقابیست در جهان

شمارهٔ ۱۹: ای گشته عیان روی تو از جام جهان

شمارهٔ ۲۰: گاه گاه بنفس خویش در پیچم من

شمارهٔ ۲۱: ای مهر رخت مظهر ذرّات دو کون

شمارهٔ ۲۲: تو مست خود و ما همه مست بتو

شمارهٔ ۲۳: آن کیست که غیرت است آن کیست بگو

شمارهٔ ۲۴: از پیش خدا بهر خدا آمده

شمارهٔ ۲۵: چون دانستی که از کجا آمده ای

شمارهٔ ۲۶: تو مظهر مرآت خدا آمده ای

شمارهٔ ۲۷: هر چند که در ملک فنا آمده ای

شمارهٔ ۲۸: باما نتوان گفت چرا آمده ای

شمارهٔ ۲۹: ای آنکه طریق عشق نامی سپری

شمارهٔ ۳۰: از مستی باده گر خروشان بدمی

شمارهٔ ۳۱: هر نغمه که از هزار دستان شنوی

شمارهٔ ۳۲: در خانقه از بهر جهت میبویی

شمارهٔ ۳۳: در جمله صور عابد و معبود توئی