هوش مصنوعی: شاعر در این بیت از اشعار خود تنها دو چیز را برای معشوق می‌فرستد: خود معشوق و کلاهی که هر کدام به نوعی بی‌ارزش هستند. امیدوار است که معشوق با توجهی که به او دارد، این هدیه‌ها را بپذیرد و به او التفاتی کند.
اخطار: خلاصه‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی در بسیاری از موارد نادرستند. اگر این متن به نظرتان نادرست است می‌توانید آن را ویرایش کنید.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت از اشعار خود تنها دو چیز را برای معشوق می‌فرستد: خود معشوق و کلاهی که هر کدام به نوعی بی‌ارزش هستند. امیدوار است که معشوق با توجهی که به او دارد، این هدیه‌ها را بپذیرد و به او التفاتی کند.
هوش مصنوعی: در شعرم هیچ چیز جز او و کلاهی که هر یک به شکلی در آمده و بی‌ارزش هستند، وجود ندارد.
هوش مصنوعی: من به آن بزرگوار هدیه‌ای فرستادم، هرچند که جایگاه بلند ایشان چنین چیزی را نمی‌پسندد.
هوش مصنوعی: من امیدوارم که هر لحظه از لطف و مهرت، اگر توجهی به من بشود، زندگی‌ام دگرگون شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چو پیش رحمتت آید محمد
امید ما ز فضلت کی شود رد
شده پاک از بدی میر ممجد
گشاده دست و منصور و مؤید
تنش صافی تر از جان محمد
بدو دین محمد شده مؤکد
چو تاج الملک با تیغ مهند
[...]
پری دیدار حوری یاسمن خد
دری رفتار کبکی نارون قد
نه نی خدوی اندر یاسمن رنگ
نه بی قد وی اندر نارون حد
برشک از نور رویش ماه و خورشید
[...]
ز عشق تو کشیدم گرد دل سد
نهادم در میان سینه مسند
به مسند در نشین فرمان همی ران
که دارد حسن تو ملک مؤید
نشان خال تو بر روی رنگین
[...]
مه از شرم رُخش هر مه گذارد
چو در راهش گذارد سر فرازد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.