ترک دنیای دون بگیر کمال
تا جهانیت مرد دین خوانند
هر که در بند ریش و دستار است
خاص و عامش به هیچ نستانند
چون کلاه ار سریش هست به ترک
همه بر فرقهاش بنشانند
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
|
اعلانهای کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ترک دنیای دون بگیر کمال
تا جهانیت مرد دین خوانند
هر که در بند ریش و دستار است
خاص و عامش به هیچ نستانند
چون کلاه ار سریش هست به ترک
همه بر فرقهاش بنشانند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، به اهمیت رهایی از دنیای مادی و ظاهرگرایی اشاره شده است. شاعر بر این باور است که اگر کسی به کمال برسد و از تعلقات دنیوی بگذرد، دیگران او را به عنوان یک شخصیت معنوی و بزرگ میشناسند. او همچنین انتقاد میکند از افرادی که به ریش و دستار (ظاهر مذهبی) خود میبالند، زیرا این ظاهر نتوانسته است آنها را از نظر معنوی مطلوب کند. در نهایت، شاعر به این نکته میپردازد که اگر کلاه و ظواهر بر سر کسی باشد، نمیتواند او را معتبر یا محترم کند.
هوش مصنوعی: از متاع پست دنیا دست بردار و به کمال واقعی برس؛ تا اینکه دیگران تو را به عنوان یک انسان با ارزش و با ایمان بشناسند.
هوش مصنوعی: کسی که به ظواهر و لباسهای زیبا مانند ریش و دستار وابسته است، برای دیگران مهم نیست و هیچ ارزشی ندارد.
هوش مصنوعی: چون کلاه بر سرش است، همه آن را بر بالای سرش قرار میدهند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بندگان تو زار و گریانند
زار هر ساعتی تو را خوانند
چفته بالا و خسته رخسارند
کوفته مغز و سوخته جانند
تا شبیخون زده ست بر تو اجل
[...]
تا چو سویش براقِ دل رانند
در رکابش همه برافشانند
عالمی در ره تو حیرانند
پیش و پس هیچ ره نمیدانند
عقل و فهم ارچه هر دو تیزروند
چون به کارت رسند درمانند
جان و دل گرچه عزتی دارند
[...]
در جهان سه نظامیئیم ای شاه
که جهانی ز ما به افغانند
من به ورساد پیش تخت شهم
و آن دو در مرو پیش سلطانند
به حقیقت که در سخن امروز
[...]
تا به ارمن رسیدهام بر من
اهل ارمن روان میافشانند
خاصه همسایگان نسطوری
که مرا عیسی دوم خوانند
عیسی و چرخ چارم انگارند
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.