|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که شعر و کلام او از گنجینه‌ای غنی و پربار آمده و نمی‌داند چگونه به پاسخ نظامی بپردازد. او تأکید می‌کند که هرچند سخن خوب و دلنشینی از سوی دیگران شنیده، ولی این پاسخ نیز می‌تواند نیکو باشد. در نهایت، او بر اهمیت این نوع پاسخگویی و اثراتش تأکید دارد.
هوش مصنوعی: پنج بیتی که از ثروت و دارایی‌ها به تو رسیده، بسیار بیشتر از آن چیزی است که به آن فکر می‌کردم. حالا من چه چیزی می‌توانم بگویم وقتی که پاسخ به نظامی حد و مرزی ندارد؟
هوش مصنوعی: تو با من سخن گفتی و من به آن راحتی گوش دادم. من از آن حرف‌ها پیروی کردم، هرچند که نیکو به نظر می‌رسید. اما این صحبت خوب هم از جانب تو بود.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شعر تو به مانند آبی روان و جاری است و ما هم از آن بیشتر در این جریان نیستیم. به عبارتی، ما در این جریان شعری که تو ایجاد کرده‌ای، تنها بخشی از آن به حساب می‌آییم و خارج از آن به نظر نمی‌رسیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.