رباعی ۳۵: افسوس که نامه جوانی طی شد

رباعی ۳۶: افسوس که سرمایه ز کف بیرون شد

رباعی ۳۷: یک‌چند به کودکی به استاد شدیم *(منتسب به چند نفر)

رباعی ۳۸: یاران موافق همه از دست شدند

رباعی ۳۹: ای چرخ فلک خرابی از کینه توست

رباعی ۴۰: چون چرخ به کام یک خردمند نگشت

رباعی ۴۱: یک قطره آب بود و با دریا شد

رباعی ۴۲: * می‌پرسیدی که چیست این نقش مجاز *(منتسب به چند نفر)

رباعی ۴۳: جامی است که عقل آفرین می‌زندش

رباعی ۴۴: اجزای پیاله‌ای که درهم پیوست

رباعی ۴۵: عالم اگر ازبهر تو می‌آرایند

رباعی ۴۶: از جمله رفتگان این راه دراز

رباعی ۴۷: می خور که به زیر گل بسی خواهی خفت

رباعی ۴۸: * پیری دیدم به خانه خماری

رباعی ۴۹: بسیار بگشتیم به گرد در و دشت

رباعی ۵۰: ما لعبتکانیم و فلک لعبت‌باز

رباعی ۵۱: ای بس که نباشیم و جهان خواهد‌بود

رباعی ۵۲: بر مفرش خاک خفتگان می‌بینم *(منتسب به چند نفر)

رباعی ۵۳: این کهنه رباط را که عالم نام است

رباعی ۵۴: آن قصر که بهرام درو جام گرفت

رباعی ۵۵: مرغی دیدم نشسته بر باره توس

رباعی ۵۶: آن قصر که بر چرخ همی‌زد پهلو