گنجور » خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۴

دوست در ‫۱۵ سال و ۱۳ ماه قبل، جمعه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۸۷، ساعت ۰۴:۱۲ نوشته:

به نظر می اید که حرف "ی" در سرچ ها درست عمل نمی کنه. من بس که جهان رو سرچ کردم و این کاراکتر رو ... توی سرچ نشون می داد.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

دوست در ‫۱۵ سال و ۱۳ ماه قبل، جمعه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۸۷، ساعت ۰۴:۱۳ نوشته:

"&nbsp" به نظر کاراکتر رو نمی تونم توی حاشیه نشون بدم خودتون سرچ کنید متوجه می شید.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

علی در ‫۷ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۲۹ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۴۲ نوشته:

ای کاش الان هم بودی خیام جان رفیق فاب خودم میشدی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

روفیا در ‫۷ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۴ فروردین ۱۳۹۶، ساعت ۱۶:۳۳ نوشته:

این رباعی برای مبتلایان به خودشاخ پنداری سروده شده است!
(:

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

روفیا در ‫۷ سال قبل، چهارشنبه ۱۶ فروردین ۱۳۹۶، ساعت ۱۷:۰۹ نوشته:

یکی مرغ بر کوه بنشست و خاست
برآن که چه افزود و زان که چه کاست؟
من آن مرغم و این جهان کوه من
چو رفتم جهان را چه اندوه من؟

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

گمنام-۱ در ‫۷ سال قبل، پنجشنبه ۱۷ فروردین ۱۳۹۶، ساعت ۰۰:۲۹ نوشته:

نبود " خود شاخ پنداران " البته غیمت است، اما حکیم بسیار فروتنی کرده است ،
جهان پس از خیام نه همان است که پیش ازو بود

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حسین در ‫۶ سال و ۱ ماه قبل، چهارشنبه ۱ فروردین ۱۳۹۷، ساعت ۱۵:۰۳ نوشته:

زان پس چو نباشیم همان خواهد بود

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ساکت در ‫۴ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ مرداد ۱۳۹۸، ساعت ۰۵:۵۲ نوشته:

میلیاردها سال قبل از ما و بدون حضور ما زمین به وجود آمد و آهسته و پیوسته انواع و اقسام گیاهان و جانوران را در دامن خود پرورش داد و به وجود آورد، اکنون نیز اگر حادثه‌ای کیهانی رخ ندهد، میلیاردها سال دیگر، بدون این که از ما نامی و نشانی بر جای مانده باشد به کار خود ادامه خواهد داد، پس همانگونه که بدون ما به وجود آمد، نبود ما نیز خللی در کار او به وجود نخواهد آورد.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سحر در ‫۳ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۰۶:۳۲ نوشته:

تو محیط اداری این رو کامل حس می کنید، وقتی همه کارها رو روی شما می ریزن بعد می خواهید جابه جا بشید، میگن نه این کارها رو کی انجام بده و بعد از اونجا که رفتید بالاخره اون کارها انجام می شه....
شاید به اون کیفیت نباشه ولی بالاخره انجام میشه
پس نگید خودشاخ پنداریه...

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

بهرام مشهور در ‫۳ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۲۴ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۰۱:۱۷ نوشته:

شکل درست رباعی :
ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود
نی نام ز ما و نی‌نشان خواهد بود
زان پیش نبودیم و نبد هیچ خلل
زین پس چو نباشیم همان خواهد بود

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ادیبان در ‫۳ سال و ۱ ماه قبل، جمعه ۲۴ بهمن ۱۳۹۹، ساعت ۲۰:۵۳ نوشته:

درود
در پخش فایل صوتی، نی درست است یا نِی؟!
سپاس

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۳ سال قبل، یکشنبه ۸ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۰۴ نوشته:

" نام و نشان "

اِی بَس که نباشیم و جهان خواهد بود
نی نام زِ ما و نی نِشان خواهد بود

زین پیش نبودیم و نَبُد هیچ خِلَل
زین پس چو نباشیم همان خواهد بود

- اِی: شبه جمله ای است برای اظهار انزجار یا نارضایتی
- بَس: بسیار، فراوان
- نی: نه
- نام: یاد و خاطره، آوازه
- نِشان: رد، اثرِ بودنِ ما در این دنیا
- خِلَل: کاستی، تباهی، نقص

برداشت آزاد:
این روزگارِ بی وفا پس از مرگِ ما ، سالیانِ سال ادامه خواهد یافت و این درحالیست که هیچ اثری از بودنِ ما که به این دنیا این چنین سخت دل بسته بودیم، نخواهد بود. پیش از اینکه به دنیا بیائیم روزگار سِیرِ و گردشِ خود را بی هیچ کم و کاستی انجام می داده و پس از مرگِ ما نیز همین گونه خواهد بود. بنابراین بود و نبودِ ما برایِ روزگار هیچ تفاوتی نداشته و دل بستن بدان جز پشیمانی و زیان چیز دیگری در پی نخواهد داشت. در حقیقت دنیا چون کاروانسرایی است که یک مدت به اینجا آمده ایم که تجربیات مختلف را بدست آورده و سردی و گرمی روزگار را بچشیم و پخته شده و دستِ پُر از اینجا برویم نه اینکه حسِ تَملک کاروانسرا را داشته و به آن دل ببندیم.

بیا که قصرِاَمَل سخت سست بنیاد است
بیار باده که بنیادِ عمر بر باد است

مَجو درستی عهد از جهانِ سست نهاد
که این عجوز عروسِ هزار داماد است

نشانِ عهد و وفا نیست در تَبسّمِ گُل
بِنال بلبلِ بی دل که جایِ فریادست

دیوان حافظ » غزل 37

- قصرِاَمَل: کاخِ آرزوهایِ دور و درازی که انسان برایِ خود می سازد و حاضر است برای ساختنِ این کاخ موهومی و پوشالی از زمان حالِ خود و شادمانی کردنِ آن صرفنظر کند، در واقع نقد حقیقی را به نسیه خیالی می دهد!
- سخت سست بنیاد: بسیار سست پایه
- بیار باده: بیا از لحظه یِ حال لذت ببریم، بیا شادمانی کنیم و غم و غصه ها را از دلِ خود بیرون کنیم
- بنیادِ عمر: اساس زندگییِ دنیا
- بر باد است: بر نابودی و فنا بنا شده است
- مَجو درستی عهد: انتظار وفاداری نداشته باش
- سست نهاد: بی بنیاد، پست فطرت
- عجوز: پیرزنِ کهنسال
- تَبسّمِ گُل: دل خوشی هایِ زودگذرِ دنیا
- بلبلِ بی دل: ای کسی که به این دنیا دل داده ای

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حبیب شاکر در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۱۹:۵۸ نوشته:

سلام بر دوستان ادب دوست و ادب ورز

دنیا نبود از آن ما می دانی؟

باشد که شود ز ما جدا می دانی؟

ما نآمده کاین جهان و اهلش بوده

او باشد و ما محو فنا می دانی

ارادتمند دوستان

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

محمد محمد در ‫۱ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۱۹:۴۱ نوشته:

کجایند عمالقه و پسران ایشان،کجایند فرعون ها و پسران ایشان؟

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

radman Mmm در ‫۱۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۹ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۷:۰۳ نوشته:

به نقل از اروین یالوم:

سه کشف بزرگی که انسان را از جایگاه غرور آمیز خود به زیر کشید و این فرضیه که جهان برای وی ساخته شده است از اساس پوچ گردید:

*نظریه فروید مبنی بر اینکه هشیاری ما نسبت به انگیزه هایمان بسیار پایین است.

*نظریه کوپرنیک که ناقض تئوری زمین مرکزی بود.

* نظریه داروین مبنی بر نیای مشترک انسان با حیوان.

خیام هم به زیبایی تمام در این رباعی بی اعتنایی هستی به انسان و جایگاه کوچک وی را گوشزد می کند.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

(نگین)در ابتدای راه در ‫۱۰ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۴۲ نوشته:

دریغا که بی ما بسی روزگار

بروید گل و بشکفد نوبهار

بسی تیر و دی ماه و اردیبهشت

برآید که ما خاک باشیم و خشت (سعدی)

آمد شدن تو اندر این عالم چیست

آمد مگسی پدید و نا پیدا شد (خیام)

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

radman Mmm در ‫۱۰ ماه قبل، جمعه ۲۶ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۸:۲۸ پاسخ داده:

درود بر شما🌹

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حسن آتش در ‫۳ ماه قبل، شنبه ۱۶ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۳:۲۵ نوشته:

این اشعار رو هم در آهنگ شنیده بودم در وب سایت ایران ملودی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	لغزش به بخش حاشیه‌های شعر
	لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر
	لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
	لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ
	لغزش به بخش خوانش‌های شعر
	لغزش به بخش شرح‌های صوتی
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور
	مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
	مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب)
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

وزن:	مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری:	رباعی
منبع اولیه:	ویکی‌درج

ورود به گنجور

رباعی شمارهٔ ۶۴