گنجور » خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۲

احمد در ‫۱۰ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۱ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۰۱ نوشته:

این آقا محمد ظاهرا در خارج از کشور هستن و امکان استفاده از فونت فارسی را ندارن!!!

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امین کیخا در ‫۱۰ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۱ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۲۳ نوشته:

البته هر چه فارسی تر بنویسیم به برازندگی نوشته افزوده می شود محمد انسان غور رس و ژرف کاوی است گویا دسترسی به واتگروه ( الفبا) فارسی ندارند درود بر ایشان .

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

شایان در ‫۶ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۱۳ بهمن ۱۳۹۶، ساعت ۰۹:۰۱ نوشته:

من فقط به همین مصراع از استاد خیام ابو علی سینا اکتفا میکنم.
می را چه گنه زان که ابلهی نوشد.... این شعر ابوعلی سینا را بخوانید حتما.شما باید اول بفهمی که هرکسی می میخورد که ابله و نادان نمیشود
و این را نمیتوان تکذیب کرد که خیام و ابوعلی سینا می میخوردند و متاسفانه از دید بعضی ها می جهال شده
غذای رو بود باده رحیق‎الحق
‎که رنگ او کند از دور رنگ گل را دق
‎به رنگ زنگ زداید ز جان اندوهگین
‎همای گردد اگر جرعه‌ای بنوشد بق
‎به طعم، تلخ چوپند پدر و لیک مفید
‎به پیش مبطل، باطل به نزد دانا، حق
‎می‌از جهالت جهال شد به شرع حرام
‎چو مه که از سبب منکران دین شد شق
‎حلال گشته به فتوای عقل بر دانا
‎حرام گشته به احکام شرع بر احمق
‎شراب را چه گنه زان که ابلهی نوشد
‎زبان به هرزه گشاید، دهد ز دست ورق
‎حلال بر عقلا و حرام بر جهال
‎که می‌محک بود وخیرو شر از او مشتق
‎غلام آن می‌صافم کزو رخ خوبان
‎به یک دو جرعه برآرد هزار گونه عرق
‎چو بوعلی می‌ناب ار خوری حکیمان
‎به حق حق که وجودت شود به حق ملحق
‎ابن سینا - Ibn Sina

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

محسن در ‫۶ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۷ اسفند ۱۳۹۶، ساعت ۱۴:۳۳ نوشته:

جناب محمد...صرف نظر از انتقادی که به فینگلیش نویسی شما وارد است ، باید گفت این درست نیست که طرز فکر خودتان را به خیام تعمیم میدهید...خیام یک متفکر است صرف نظر از القابش ، کسی که در باب این جهان ساعت ها به فکر پرداخته ، او جهان را هیچ میداند و زندگی دنیا را چیزی با ارزش نمیداند...حال آیا میشود که اینگونه فردی ، کلیت جهان را هیچ دانسته اما برای جزییات آن ارزشی بسیار قایل باشد؟! اتفاقا وقتی که "می" را در اینجا به همان معنی واقعی اش تفسیر کنیم ، بسیار بیشتر به شخصیت خیام نزدیک است ، تا اینکه این می را شراب عرفانی بدانیم و ... خیام اساسا صریح می سراید...شما بهتر است به جای آدرس دادن کتابی دیگر از خیام ،چند دقیقه ای وقت گذاشته و سری به اشعار دیگر این بزرگ مرد بزنید...این درست نیست که باور های خشکیده ی خودتان را در اشعار خیام میجویید ، و از هر طریقی در پی آن باشید که خیام را پیرو عقاید خود معرفی کنید...عقایدی که جنابعالی میفرمایید در اشعار خیام نیست...امیدوارم در راه یافتن شاعری با عقایدی همسو با عقاید خودتان موفق باشید...اما مطمین باشید آن شخص خیام نیست....البته سیاستتان در حاشیه نویسی آنچنان هم ضعیف نبود ، مخالفان نظر خود را چشم بسته ، جاهل و نادان و مفسد معرفی میکنید...اما فکر نمیکنم دیگر در عصر جدید برای چنین طرز فکر هایی ، جایگاهی وجود داشته باشد...حیف است که در حاشیه ی این چنین اشعاری ، چنین نوشته هایی از امثال شما وجود داشته باشد.....سرسبز و خرم باشید

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

رضا ذوالفقاری در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۶ اردیبهشت ۱۳۹۷، ساعت ۱۰:۵۵ نوشته:

چون بعد از نوشیدن می اسامی ملک و پادشاهی و ثروت آمده است پس می همان راز و نیاز با معبود خیش است و مراد از ناله رند شبانه همین است جون انهایی که خود ملک طاووسی دارند انها بهتر می و شرب خمر خواهند کرد از خیام ،پس حکیم مراد ش آن می ظاهری نیست و دیگر اینکه منظور از طاعت سالوسیان همان پاچه خواران و ریا کاران و اهل تزویر و تملق گویان است که در دربار صاحب ملکان بسیار هستند که برای مال دنیا خود را به دیگری فروخته اند و خیام همیشه اشعارش را باید برعکس تفسیر کرد خلاف معنی ظاهری

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

Aziz در ‫۵ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۷، ساعت ۱۴:۲۲ نوشته:

هر کسی از ظن خود شد یار من...
اگر منظور خیام از می آب انگوره چرا بعدش میگه از ملک کاووس به است؟؟؟ اگه ملک کاووس رو داشته باشی ک بیشتر میتونی می بخوری... رند چیه پس؟ زاهد سالوس چیه؟؟ میخواین مشروب بخورین نوش جونتون، ولی خواهشا اینقدر سطح عرفای ایرانی رو پایین نیارید...
و البته عرفان هیچ ربطی به دین نداره اینقد از واژه عرفان و می عرفانی نترسید.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ساکت در ‫۴ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۸، ساعت ۰۷:۵۷ نوشته:

در رباعیات خیام دو بار کلمه رند به کار رفته است. یکی در همین رباعی و یکی در رباعی (رندی دیدم نشسته بر خنگ زمین) که در آن رند کسی است که از تعلقات مادی و معنوی رسته و (نه حق نه حقیقت نه شریعت نه یقین) وصف حال اوست، در حالی که در رباعی مورد بحث تصویری که از رند در ذهن نقش میبندد شخصی است دلسوخته که هر سحرگاه به ناله مشغول است. این ناله یا یک راز و نیاز عارفانه و یا یک استغفار زاهدانه خواهد بود که در هر دو صورت با رند در رباعی دیگر خیام که نه عارف است و نه زاهد در تناقض است.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

مهرداد پارسا در ‫۴ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۸، ساعت ۱۲:۲۵ نوشته:

به نظرم من این رباعی با نظر به سایر رباعیات دیکر خیام از خیام نیست. گوینده این رباعی همان گوینده رباعی «رندی دیدم نشسته بر خنگ زمین...» است که در بعضی منابع به عرفای قرن پنجم نسبت داده شده. به هر رو اسلوب این دو رباعی خردمندانه و خیامی نیست.
فقط به واژه «ناله» توجه کنید. خیام عیش و لذتش هم آرام و موقرانه است و معرکه گیری در ساحت خرد او راه ندارد.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

عبد در ‫۴ سال قبل، چهارشنبه ۲۱ اسفند ۱۳۹۸، ساعت ۱۸:۰۶ نوشته:

منظور از می قرآن است و "جرعه می" سوره ای از سوره های قرآن

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حسین در ‫۳ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۹، ساعت ۱۳:۵۲ نوشته:

با سلام خدمت اساتید بزرگ من میخوام فقط چند کلمه جواب عبد رو بدم که چرا یک آدم روشنفکرو متفکری همچون خیام باید بجای قرآن از کلمه می استفاده کنه و آیات رو جرعه می بنامد، لابد هوس شلاق کرده توی یه فضای مذهبی، مگه از تشبیه این دو چه مقصودی حاصل میشه، به چه دلیل باید قرآن خوندن خودش رو میگساری بنامد؟ لابد تقیه میکرده!، این دقیقا کار یه دیوانه باید باشه که توی یه فضای مذهبی با تعصبات دینی وحشتناک قرآن خوندن رو میگساری بیاره توی اشعارش، اشعار هرکسی دقیقا معرف شخصیتشه، چون که شعر ریشه در الهام داره و باطن انسان رو بدون ریاکاری و اغراق میریزه بیرون ورسوا میکنه شاعر رو.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

Esmaeili در ‫۳ سال قبل، شنبه ۳۰ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۴۷ نوشته:

آقای رضا ذوالفقاری این که خیام گفته مشروب بهتر از آنهاست منظور لذته و در وصف شراب اغراق کرده نه اینکه فقط دغدغه اش شراب خوردنه در ضمن آنهایی که نظرات عرفانی بودن اشعار رو تکذیب می‌کنند حتما نمیگن که خیام کارش از صبح تا شب شراب منظور خیام شاد بودن و خوش بودنه

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

گرشا در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۷ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۴:۳۵ پاسخ داده:

درود بر شما خیلی زیبا گفتید متأسفانه عده‌ای فکر می‌کنن که منظور از برداشت ما از می که شاعری مثل خیام در بیشتر رباعیاتش میاره اینه که این مرد بزرگ صبح تا شب کارش می خوارگی بوده و بدین سبب بحث می عرفانی رو پیش می‌کشند در حالی که می در واقع مجازی هست از تمام خوشی‌ها و خوبی‌های جهان

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حبیب شاکر در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۱ فروردین ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۳۳ نوشته:

با سلام و عرض تبریک سال1401

یک ذره عمل ز دفتری حرف به است

کوری،ز سر چو کبک در برف به است

در دل غم و رنج دگرانت شرط است

مرگ بر سر بی دغدغه ژرف به است

تشکر از همه

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

کامران هیچ در ‫۱ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۰۶ نوشته:

منظور از شراب لحظه حال هست

حالا خیام میگوید لحظه حال را میتوان با می لذت بخش تر کرد

خیام لحظه لذت بخش مستی را بالاتر از پادشاهی کیکاووس میداند

این که درکش چیز سختی نیست

حالا دوستان ربطش میدن به آیات قرآن و عرفان

واقعا خنده داره

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

احمد نیکو در ‫۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۳۱ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۲۸ نوشته:

متن رباعی بدین وزن صحیح است:

یک جرعه می ز ملک کاووس به است

وز تخت قبادو ملکت طوس به است

آهی که سحرگاه کشد رندی مست

از طاعت زاهدان سالوس به است

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	لغزش به بخش حاشیه‌های شعر
	لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر
	لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
	لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ
	لغزش به بخش خوانش‌های شعر
	لغزش به بخش شرح‌های صوتی
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور
	مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
	مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب)
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

وزن:	مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری:	رباعی
منبع اولیه:	ویکی‌درج

ورود به گنجور

رباعی شمارهٔ ۵۲