خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۱ در کارگه کوزه‌گری کردم رای در پایهٔ چرخ، دیدم استاد به پای می‌کرد دلیر کوزه را دسته و سر از کلهٔ پادشاه و از دستِ گدای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
شاعر به کارگاه یک سفال‌گر رفته است و با دیده خِرد دیده است که استاد کوزه‌گر چه بی‌پروا از خاک آدم‌های مغرور و صاحب‌مقام و از خاک آدم‌های گدا و نیازمند، کوزه می‌سازد.
در کارگاه کوزه‌گری رفته‌بودم و استاد کوزه‌گر مشغول کار بود.
آن استاد کوزه‌گر، بی‌ملاحظه و بی‌پروا از کلّهٔ پادشاهان و دست گدایان کوزه درست می‌کرد!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
ای خالق ذوالجلال و ای بار خدای
تا چند روم دربدر و جای به جای
یا خانه امید مرا در دربند
یا قفل مهمات مرا دربگشای
از بهر خدای اگر تویی سرو سرای
یکباره ز من باز مگیر ای بت پای
دیدار عزیز کردی ای بار خدای
سیمرغ نه‌ای روی رهی را بنمای
زانگه که مرا بیافریده است خدای
هر روز فزون بود مرا دانش و رای
گر بفکندم طعنه بدگوی ز پای
بتواند کند کوه را باد ز جای
بر شعر مرا دلیست ای بار خدای
در مدح و ثنای خسرو مدح آرای
می بترکدم دل اندرین تنگی جای
از بهر خدای را دوایی فرمای
در کارگه کوزه‌گری کردم رای،
بر پلهٔ چرخ دیدم استاد به‌پای،
می‌کرد دلیر کوزه را دسته و سر،
از کَلّهٔ پادشاه و از دست گدای!
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.