آنکه صد فضل بر روان دارد

هر که سودای نام آن دارد

نام نامی او به بیت اخیر

همچو در در صدف مکان دارد

گنج فضل است و معدن عرفان

زیبد ار خالدش نهان دارد

آنچنان جای کرده در دل تنگ

تو مپندار جای جان دارد

خامه در وصف آدمیت او

اخرس است ارچه صد زبان دارد

زلف سربسته از دل عشاق

مرغ پا بسته در میان دارد