|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به نوعی از درگیری و چالش در زندگی اشاره دارد. او از جنگ با خود و وجودش سخن می‌گوید و احساساتی چون شور و شوق را به تصویر می‌کشد. عشق یا محبت به کسی، که نماد پسته است، باعث شده تا او در این کشمکش درونی بیشتر غرق شود. به طور کلی، شعر به تضاد عواطف و پیچیدگی‌های عشق و زندگی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: ما به خاطر آن آشوب و غوغایی که در آن گرفتار شده‌ایم، با وجود خودمان در حال نبرد و جنگ هستیم.
هوش مصنوعی: او می‌گفت که دلم از شوق و شادی پر از لذت است، به حدی که حتی پسته‌اش هم به ما شیرینی و خوشحالی می‌بخشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ما خود ز وجود خویش تنگ آمده ایم
وز روی قضا بر سر سنگ آمده ایم
اندر گیلان گلیم بدبختی را
ما از سیهی بجای رنگ آمده ایم
مأخوذ زو جود خویش ننگ آمده‌ایم
وز روی قضا بر سر سنگ آمده‌ایم
اندر کیلان گلیم بدبختی را
ما از سیهی بجای رنگ آمده‌ایم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.