|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به زیبایی شبیه‌سازی می‌کنند که بت (عشقی) مانند ماه چهارده است که به سن چهارده سالگی رسیده. در اینجا، ماه نو، ماه چهارده را شکل می‌دهد، که به نوعی نمایانگر سختی‌ها و زحمات نه ماهی است که برای به وجود آمدن آن ماه (عشق) متحمل شده است. در کل، بیان‌گر دوران رشد و بلوغ عشق است.
هوش مصنوعی: آن معشوقی که اکنون به سن چهارده سالگی رسیده، همچون ماه کامل چهارده روزه زیبایی دارد.
هوش مصنوعی: ماه تازه‌ای در آسمان ظاهر شد و زیبایی‌اش از زحمتی ناشی می‌شود که به خاطر دیده شدنش از جانب سایر ماه‌ها تحمل کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
وزآن خلعت که اقبالش بریده است
به هفت اختر کله‌واری رسیده است
نقاب از روی خوبت که کشیده است
لب و لعلت بدندان که گزیده است
که تا گفت تو در گوشم رسیده است
ز بی خویشی همه هوشم رمیده است
نسیمی بر عذارش تا وزیده است
گلستان را بزیر گل کشیده است
ز جور آدمی عزلت گزیده است
پری را چشم کس زان رو ندیده است
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.