خاقانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۶۰

به ماه چارده می‌ماند آن بت

که اکنون چارده سالش رسیده است

مه نو کرد ماه چارده را

به رنجی کز پی نه ماه دیده است