بسینه ناوک غم تا بکی روان کردن
چه ذوق رو دهد از آینه نشان کردن
دلا بگلشن حسن معاش می باید
بقدر پایه پرواز آشیان کردن
قفس فراخ اگر گشت گلستان نشود
بجاست شکر و شکایت ز آسمان کردن
غذای ماست فریب سراب نومیدی
مگو بهیچ قناعت نمی توان کردن
ترا چنینکه سر و برگ بدگمانی هست
چرا نداری پروای امتحان کردن
مسلم است بدل درد عمر کاه ترا
زجان نهفتن و پنهان زلب فغان کردن
چنینکه قبله خود کرده ایم دنیا را
نشان کفر بود پشت بر جهان کردن
زمانه را بتو یکرنگ می کند اول
بنزد جهل فروشان هنر نهان کردن
جفای خار نه از بهر گل کشید کلیم
رساند مشق تنزل ز باغبان کردن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و دردهای انسانی پرداخته و به تامل در مورد زندگی، عشق و ناامیدی می‌پردازد. شاعر از غم و غصه‌ای که دامن‌گیرش شده سخن می‌گوید و به این نکته اشاره دارد که زیبایی و خوشی تنها تا حدی می‌تواند ما را شاد کند. او تاکید می‌کند که زندگی در قفس نمی‌تواند به گلستان تبدیل شود و باید از مشکلات و ناخوشی‌ها شکوه کرد. همچنین به ناامیدی به‌عنوان غذای روح اشاره می‌کند و بر اهمیت امتحان کردن و تلاش برای رسیدن به خوشی‌ها تاکید دارد. دنیا را به‌عنوان قبله خود می‌داند و به پوچی و بی‌معنایی آن اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر به ستم‌های زندگی و تلاش برای بهبود وضعیت خود اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تا کی باید با درد و غم در دل زندگی کنیم و از خودمان بپرسیم که چه لذتی می‌توانیم از نمایش احساسات و تصاویر خود بگیریم. زندگی پر از چالش‌ها و غم‌هاست و باید به دنبال شادی و نمایش زیبایی‌ها نیز باشیم.
هوش مصنوعی: ای دل، در گلشن زیبایی زندگی کن، اما باید به اندازه‌ی پرواز خودت، آشیانه بسازی.
هوش مصنوعی: اگرچه قفس بزرگتر شد و فضای بیشتری را ارائه داد، ولی باز هم به جایی نمی‌رسیم که مانند گلستانی زیبا باشد، بنابراین باید از آسمان به خاطر چیزی که داریم شکرگزاری کنیم و در عین حال از وضع موجود گله‌مند باشیم.
هوش مصنوعی: غذای ما امیدی است که مانند سراب فریبنده است. هیچگاه نباید به کم قانع شد.
هوش مصنوعی: چرا با این که به بدگمانی مشهور هستی، نگران آزمایش کردن نیستی؟
هوش مصنوعی: بدون شک، درد و رنج عمر را نمیتوان به آسانی پنهان کرد و به صورت خاموش در دل نگه داشت، زیرا انسان در نهایت از زبانه‌ی دلش، ناله و فریادش به بیرون خواهد آمد.
هوش مصنوعی: ما دنیا را به عنوان هدف خود قرار داده‌ایم، در حالی که این کار نشانه‌ی disbelief است، چرا که پشت کردن به جهان، به معنای بی‌اعتنایی به آنچه در آن است است.
هوش مصنوعی: دنیا به خاطر تو رنگ و رویی پیدا می‌کند، اما ابتدا باید به نزد افرادی که جهل و نادانی را رد می‌کنند، هنری را که پنهان کرده‌ای نشان دهی.
هوش مصنوعی: درد و رنجی که خار به گل می‌زند، به خاطر آن نیست که بخواهد به گل آسیب برساند. بلکه این عذاب، نتیجه کار باغبان است که با شیوه‌های خود به پایین آوردن گل‌ها مشغول است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ضرورت است جدایی ز دل ستان کردن
به خویشتن که تواند وداع جان کردن
مرا قبول نمی باشد ارکسی گوید
که خو زهم دم دیرینه وا توان کردن
چه خوش ترست علی رغم جان دشمن را
[...]
نظر چگونه توان در همه جهان کردن؟
چو نیست آن که به رویش نظر توان کردن
به هر چه بی رخ تو پیش از این نظر کردم
به جان تو که پشیمان شدم، از آن کردن
به فتوی خط تو کآیتی ست در خوبی
[...]
نظاره تو به هر دیده کی توان کردن
نظر بروی تو باید بچشم جان کردن
بخشم و ناز نگاهی بما کنی گاهی
گر این نگه نکنی هم چه میتوان کردن
اگر بخاک افتد ذره گر بعرش رود
[...]
توان به هجر تو آسان وداع جان کردن
ولی وداع تو آسان نمیتوان کردن
ز دور تا بتوان سیر گلستان کردن
به شاخ گل ز ادب نیست آشیان کردن
چو بوی گل ز در بسته می رسد به مشام
چه لازم است تملق به باغبان کردن؟
دل تو نرم به افسون ما کجا گردد؟
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.