گنجور

 
جویای تبریزی

ای خواجه که بسیار خوری چون تو کم است

بطنت چو دهل ز پای تا سرورم است

در سیری از گرسنگی می نالد

هر آرغ تو نالهٔ درد شکم است

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode