|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به نقد و بررسی وضعیت شاهی می‌پردازد که در تلاش است تا عدالت را برقرار کند، اما در نتیجه‌ی این تلاش، ظلم و ستم از دامن او دور نمی‌شود. همچنین به اشاره‌ای به خصومت و بددلی دشمنان و قدرتی که در دفاع از خود دارد، می‌پردازد. در نهایت، نشان می‌دهد که اگرچه جاه و مقام در ظاهر وجود دارد، اما مسأله اصلی در درونیات و نیت‌هاست.
هوش مصنوعی: آیا پادشاهی که هر کجا عدالت را برقرار کند، ظلم از آن مکان دور می‌شود؟
هوش مصنوعی: بداندیش تو ناپسند و بدرفتار بود، اما شمشیر تو هرگز اجازه نداد که حتی یک لحظه در کارش موفق شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
پس آنگه رنج خویش از شهر برداشت
برفت و شهر بی‌آشوب بگذاشت
کدامین دیو طبعم را بر این داشت
که از باغ ارم بگذشت و بگذاشت
زاندک عمر بسیاری خرد داشت
ز عمر خویش کاری نیک برداشت
شکیبا بود تا هشیاریی داشت
کفایت را عنان از دست نگذاشت
دلم از دانش خود صد حجب داشت
ز عجب و نخوت و تلبیس و پنداشت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.