خطت فتنه ست و لبها فتنه انگیز
دلم زان فتنه خون و دیده خونریز
دلی آویخته زلفت ز هر موی
که را باشد چنین زلفی دلاویز
ز شکل قامتت شد کشته خلقی
تو را گر میل قتل ماست برخیز
تو چشمی و بود دود آفت چشم
ز دود آه مشتاقان بپرهیز
خوشم با محنت عشق تو آری
بود رنج محبت راحت آمیز
الا ای ماه تبریزی که چون خور
نشاید کرد در رویت نظر تیز
چو مولاناست جامی مست عشقت
تو با رخسار رخشان شمس تبریز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت معشوق می‌پردازد و به نوعی بیانگر احساسات شاعر در مواجهه با عشق و فتنه‌هایی است که این عشق به همراه می‌آورد. شاعر به زلف و قامت معشوق اشاره می‌کند و از تأثیر عمیق آن بر دل و جان خود می‌گوید. در عین حال، وی از درد و سختی‌های عشق نیز سخن می‌گوید و بیان می‌کند که این رنج‌ها به نوعی با خوشی و راحتی آمیخته است. شاعر در نهایت به معشوقی اشاره می‌کند که صورتش مانند خورشید تابان است و بیان می‌کند که نمی‌توان به چهره‌اش با دقت نگریست، و او را با مولانا و شمس تبریز مقایسه می‌نماید.
هوش مصنوعی: خط زیبایت باعث به وجود آمدن فتنه و آشوب است و لب‌هایت نیز جذابیت و فریبندگی دارند. قلب من به خاطر این فتنه، همچون خونین و گریان است.
هوش مصنوعی: دل کسی که زلفت را به هر مویی آویخته، محصور زیبایی خاصی است که این زلف دارد.
هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی قامت و اندامت، بسیاری از مردم به عشق تو خود را به کشتن می‌دهند. اگر می‌خواهی ما را بکشی، اکنون اقدام کن.
هوش مصنوعی: تو خود چشمی و باید از دودی که به علت آتش دل مشتاقان ایجاد می‌شود، دوری کنی.
هوش مصنوعی: من از درد و دشواری عشق تو خوشحالم، زیرا رنج عاشقانه حاکی از آسایش و آرامش است.
هوش مصنوعی: ای ماه تبریزی، تو آنقدر زیبا و نورانی هستی که هیچ کس نمی‌تواند به چهره‌ات با دقت نگاه کند، همان‌گونه که نمی‌توان به خورشید خیره شد.
هوش مصنوعی: تو مانند مولانا هستی که در عشق تو شاداب و سرمست است، همچون خورشید تابانی که چهره‌اش مانند روی شمس تبریز درخشان است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
همی گفت این سخنهای دل انگیز
شده دو چشم خونریزش گهر نیز
چو در شب بر گرفتی راه شبدیز
شدندی جمله آفاق شب‌خیز
به بلبل باز گفت ای خفته برخیز
بیا خود را به بال من درآویز
ایا مخدوم شمس‌الدین تبریز
ازین جانهای پرآتش مپرهیز
که شهوت آتش است از وی بپرهیز
به خود بَر آتش ِ دوزخ مکُن تیز
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.