حرف آخر قافیه

شماره ۱ - خوش: آفتابی که بنده سرگردان - نام او را چو ذره در طلب است

شماره ۲: ای جوادی که به یک بخشش دست زادۀ تست - حاصل بحر و دفین خانه کان در گرو است

شماره ۳: بر معشوقم آمد رکن فصاد - ز ساق نازک دلخواه رگ زد

شماره ۴: خداوند! تویی ک اوراد مدحت - بر افلاک و عناصر فرض باشد

شماره ۵: آن کس که به ظلمت دو گیسو - خورشید منور از ره افکند

شماره ۶: مولنا مادر فرزندانت - پسران ناکس و دون می زاید

شماره ۷ - امیر: در میان آر می که نام بتی‌ست - عقل هر کس ز کنه آن قاصر

شماره ۸ - کمال: از مرد بخیل نیست طرفه - کاو سر بنهد برابر مال

شماره ۹: تشنه گشتم به راه کعبه شبی - قحط بود آب و من بترسیدم

شماره ۱۰: ای وزیر جهان به فرزندان - التفاتی نمی کنی چندان

شماره ۱۱: مدح تو گفتم و چو بود دروغ - من پشیمان شدم از آن گفتن

شماره ۱۲: پیشوای زمانه زین الدین - سرور اهل روزگاری تو

شماره ۱۳: داری اشرف زنی که چون می بست - بر کمان دو ابروی او زه

شماره ۱۴: چارچیز است که در سنگ اگر جمع شود - لعل و یاقوت شود سنگ بدان خارایی

شماره ۱۵: گر تو می‌گویی نبودستم تو را - پیش ازین مفعول، الحق بوده‌ای

شماره ۱۶: هرچه پیش آید از زمانه تو را - از نکوحالی و ز بدحالی