گنجور

 
جهان ملک خاتون

جهانی سر به سر چون نوبهارست

به باغستان جان گلها به بارست

زمین همچون زمرّد سبز گشته

همه صحرا ز گل نقش و نگارست

همه بستان پر از گلهای رنگین

هزاران بلبل اندر شاخسارست‌

لب جو سر به سر خیری و سوسن

درخت ارغوان بس بیشمارست

ز عشق گل میان بوستانها

فغان بلبل و بانگ هزارست

بیا یک دم که با هم خوش برآییم

چو می دانی که عالم در گذارست

چرا از بوستان وصلت ای جان

نصیب خاطر ما جمله خارست