هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف عشق و شیفتگی می‌پردازد. او به چراغی اشاره می‌کند که جانش پر از سوز و آزار است. همچنین بیان می‌کند که پروانه‌ای را می‌شناسد که با تمام تلاش و سخت‌کوشی به سمت شعله عشق می‌رود. این شعر نماد تلاش و فداکاری در عشق است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف عشق و شیفتگی می‌پردازد. او به چراغی اشاره می‌کند که جانش پر از سوز و آزار است. همچنین بیان می‌کند که پروانه‌ای را می‌شناسد که با تمام تلاش و سخت‌کوشی به سمت شعله عشق می‌رود. این شعر نماد تلاش و فداکاری در عشق است.
هوش مصنوعی: داستان آن پای چراغی را فراموش کن، زیرا سخن او به گونه‌ای است که شنیدنش آزاردهنده است.
هوش مصنوعی: من آن پروانه‌ای را می‌شناسم که برای عشق و زیستن تلاشگر و پرشور است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
زبس کش گاو چشم و پیل گوش است
چمن چون کلبه گوهر فروش است
صبا از زلف و رویش حله‌پوش است
گهی قاقم گهی قندز فروش است
چودیگی بر سر آتش به جوش است
نمی‌خسبد همه شب در خروش است
به ذکرش هر چه بینی در خروش است
دلی داند در این معنی که گوش است
نگویم کز تو جانم در خروش است
که گر زهرست، از لعل تو نوش است
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.