اقبال لاهوری » پیام مشرق » بخش ۱۱۱ - ز خاک نرگسستان غنچه ئی رست ز خاک نرگسستان غنچه ئی رست که خواب از چشم او شبنم فرو شست خودی از بیخودی آمد پدیدار جهان دریافت آخر آنچه می جست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از رویش یک غنچه در نرگسستان صحبت می‌کند که خواب را از چشمش می‌زداید. این غنچه نشان‌دهندهٔ ظهور خود در جهانی است که در جست‌وجوی حقیقت و وجود خود است. به نوعی، این اشعار به کشف و درک عمیق خود و حقیقت جهان اشاره دارد.
هوش مصنوعی: از خاک زریوار، جوانه‌ای سر از خاک بیرون آورد که خواب شبنم‌ها چشمانش را پر از خستگی کرد.
هوش مصنوعی: انسان در ابتدا از حالت بی‌خبری و نادانی به روشنایی و آگاهی می‌رسد و در نهایت به آنچه که در جستجویش بود، دست پیدا می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
چو با جُفتِ عِنینِ خویش پیوَست،
چو شاخِ خُشک، گَشته سروِ او پَست.
چه خوش عیش و چه خرم روزگار است
که دولت عالی و دین استوار است
سخا را نو شکفته بوستان است
امل را نو دمیده مرغزار است
هنر در مد و دانش در زیادت
[...]
چه . . . یر است این ز . . . یر خر زبر دست
که خر چون دید زو، آنگونه بشکست
خر نر را . . . ون در کردم این . . . یر
به سان ماده خر خوابید در غست
چو . . . ادم ماده خر ار، کره بفکند
[...]
فلک را عهد بس نااستوار است
همه کار جهان ناپایدارست
بیا کس کز پی یک روزه راحت
بمانده روز و شب در انتظارست
هوایی دارد و آبی زمانه
[...]
چو دانستی که معبودی تو را هست
بدار از جست‌وجوی چون و چه، دست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.