هوش مصنوعی: این ابیات اشاره به ارتباط عمیق و غیرقابل توصیف میان انسان و خالق دارد. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که وجود او از خاکی است که از درگاه خداوند به او رسیده و تمامی زیبایی‌ها و نعمت‌هایی که دارد (مانند گل و ریحان) نیز از رحمت و برکت اوست. اگرچه شاعر و خداوند یکدیگر را به‌طور کامل نمی‌شناسند، اما شاعر احساس می‌کند که وجودش در سایه وجود خداوند قرار دارد.
اخطار: خلاصه‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی در بسیاری از موارد نادرستند. اگر این متن به نظرتان نادرست است می‌توانید آن را ویرایش کنید.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات اشاره به ارتباط عمیق و غیرقابل توصیف میان انسان و خالق دارد. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که وجود او از خاکی است که از درگاه خداوند به او رسیده و تمامی زیبایی‌ها و نعمت‌هایی که دارد (مانند گل و ریحان) نیز از رحمت و برکت اوست. اگرچه شاعر و خداوند یکدیگر را به‌طور کامل نمی‌شناسند، اما شاعر احساس می‌کند که وجودش در سایه وجود خداوند قرار دارد.
هوش مصنوعی: خاکی که زیر پایم است، از درگاه او آمده و گل و گیاهانی که دارم، از آب و هوای او نشأت می‌گیرد.
هوش مصنوعی: من خود را نمی‌شناسم و او را هم نمی‌شناسم، اما می‌دانم که وجود من در وجود اوست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از آن کانی که جان‌ها گوهر اوست
فلک از دیر‌گه خاک در اوست
یقین سرچشمهٔ سر قدر اوست
یکی رکن عظیم معتبر اوست
فلک قدری که دولت چاکر اوست
شهان را تاج و افسر گوهر اوست
سپهر و کوکب اقبال هوشنگ
که دولت همچو افسر در سر اوست
بخوانم بزم او را باغ رضوان
[...]
محبت گنج و اشکم گوهر اوست
سیه ماری چو زلفت بر سر اوست
گران نخل خبیث و این بر اوست
ولی آن آتش این خاکستر اوست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.