یقین دانم که روزی حضرت او
ترازوئی نهد این کاخ و کو را
ازن ترسم که فردای قیامت
نه ما را سازگارید نه او را
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
یقین دانم که روزی حضرت او
ترازوئی نهد این کاخ و کو را
ازن ترسم که فردای قیامت
نه ما را سازگارید نه او را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت ابراز می‌کند که روزی حضرت پروردگار ترازویی خواهد نهاد تا اعمال انسان‌ها و این دنیا را بسنجد. او نگران است که در روز قیامت نه خود و نه دیگران نخواهند توانست با آن سنجش سازگار باشند.
هوش مصنوعی: من مطمئنم که روزی او به اندازه‌گیری ارزش این قصر و مردم خواهد پرداخت.
هوش مصنوعی: من از این می‌ترسم که در روز قیامت، نه ما را مورد پذیرش قرار دهند و نه او را.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بقا باد این کریم نیکخو را
بر افزون باد جاه و دولت او را
دریچه باشد آن قصر نکو را
هزار و دو هزار از هر سو او را
طریق و رسم صاحبدولتانست
که بنوازند مردان نکو را
دگر چون با خداوندان بقا داد
نکو دارند فرزندان او را
فقیه الدین همی خوانند او را
بپرس از من صبا آن نیکخو را
به چشم خود ببین آن ماهرو را
بیاور رو بدین درگاه او را
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.