به ترکان بسته درها را گشادند
بنای مصریان محکم نهادند
تو هم دستی بدامان خودی زن
که بی او ملک و دین کس را ندادند
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
به ترکان بسته درها را گشادند
بنای مصریان محکم نهادند
تو هم دستی بدامان خودی زن
که بی او ملک و دین کس را ندادند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به آزاد کردن و تسهیل شرایط برای ترکان اشاره می‌کند و همچنین از استحکام و قدرت ساختار مصریان صحبت می‌کند. در نهایت، او به اهمیت وابستگی به ذات خود اشاره می‌کند و تاکید می‌کند که بدون آن، هیچ‌کس مال و دین را نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: درها را برای ترک‌ها باز کردند و پایه‌های ساختمان مصری‌ها را به خوبی استوار کردند.
هوش مصنوعی: به خودت تکیه کن و به خداوند پناه ببر، چرا که بدون او هیچ‌کس در دنیا و دین خود چیزی ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سران ناکام سر بر خط نهادند
دوال از بند گیتی برگشادند
یکایک مِهر بر شیرین نهادند
بدان شیرین‌زبان اقرار دادند
یکی خیمه دران ره درگشادند
شکاری را بر آتش می‌نهادند
ز هول اندر پریشانی فتادند
ز چشم اشک پشیمانی گشادند
بر این اندیشه یکسر دل نهادند
بر او زین قصه رمزی برگشادند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.