دیگر نخوانم جان تورا زیرا که از جان خوشتری

از حسن خوبان نشمرم حسنت که ایشان خوشتری

تشبیه رویت کردمی در حسن هر باری به مه

چون نیک وا دیدم بسی از ماه تابان خوشتری

در بوستان گل دیده ام سنبل بسی بوییده ام

از رو وموای خوش پسرهم زین وهم زان خوشتری

چون زلف عنبر بار خود داری پریشان کار من

لیکن چو از باد صبا گردد پریشان خوشتری

از ناز چون بر رهگذر قصد خرامیدن کنی

و هر کس که بیند گویدت سروا خرامان خوشتری

هشیار خوبی ای پسر می نوش می کن زان سبب

کز باده چون از باد سرو افتان و خیزان خوشتری

چون بلبل گلزار حسنی ای همام خسته دل

در مدح گلزار رخش دایم سرایان خوشتری