لبت راست آب حیاتی دگر

دهان تو دارد نباتی دگر

تو سلطان حسنی و ما بی نوا

بود حسن را هم زکاتی دگر

نظر کرده چشمت یکی ره به من

نماید مگر التفاتی دگر

بر اصحاب دل از خط آورده ای

به صد جان وصد دل براتی دگر

لبت گر زند یک نفس با همام

بخشد به جانش حیاتی دگر