هوش مصنوعی: این شعر به معرفت و تامل در گذر زمان اشاره دارد. شاعر میگوید هر لحظه از عمر ما در حال سپری شدن است و ما فقط به وعدههایی که برای فردا داریم فکر میکنیم. او به ما یادآوری میکند که دیروز، امروز چه کردیم و باید در نظر داشته باشیم که نباید آینده خود را با کارهایی که امروز انجام میدهیم زحمت بکشیم. به نوعی این پیام را به ما میدهد که باید در حال زندگی کنیم و از امروز به بهترین شکل استفاده کنیم.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به معرفت و تامل در گذر زمان اشاره دارد. شاعر میگوید هر لحظه از عمر ما در حال سپری شدن است و ما فقط به وعدههایی که برای فردا داریم فکر میکنیم. او به ما یادآوری میکند که دیروز، امروز چه کردیم و باید در نظر داشته باشیم که نباید آینده خود را با کارهایی که امروز انجام میدهیم زحمت بکشیم. به نوعی این پیام را به ما میدهد که باید در حال زندگی کنیم و از امروز به بهترین شکل استفاده کنیم.
هوش مصنوعی: هر لحظه، عمر من از ریشه و بنیادش جدا میشود و جز وعدهای که به فردا دادهای، هیچ سخنی نمیشناسی.
هوش مصنوعی: دیروز به یاد کسی که فردا هستی، امروز به خودت نگاه کن و ببین چه کارهایی انجام دادهای تا فردا حسرت نداشته باشی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معبود خودی وعابد خویشتنی
زیرا که برای خود کنی هر چه کنی
ای دوست حقیقت شنو از من سخنی
با بادهٔ لعل باش و با سیم تنی
کانکس که جهان کرد فراغت دارد
از سبلت چون تویی و ریش چو منی
ای چنگ، سرافگنده چو هر ممتحنی
در پای کشان زلف چو محبوب منی
گر حلق تراست خشک، پس در چه فنی؟
هم خشک زبانی تو و هم تر سخنی
یک روز نباشد که تو با کبر و منی
صد تیغ جفا بر من مسکین نزنی
آن روز که کم باشد آن ممتحنی
از کوه پلنگ آری و در من فگنی
معبود خودی و عابد خویشتنی
زیرا که برای خود کنی هر چه کنی
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.