هوش مصنوعی: این شعر درباره شنیدن پیام مهمی است که فرد را به حالت خوشی و مستی می‌آورد. شاعر به زیبایی از لذت نوشیدن باده‌ای صاف و دلنشین صحبت می‌کند که جان انسان را به وجد می‌آورد و او را از دنیای مادی و خود فراموشی دور می‌کند. در واقع، هر کس این پیام را بشنود و از آن بهره‌مند شود، به حالتی عمیق و روحانی دست می‌یابد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره شنیدن پیام مهمی است که فرد را به حالت خوشی و مستی می‌آورد. شاعر به زیبایی از لذت نوشیدن باده‌ای صاف و دلنشین صحبت می‌کند که جان انسان را به وجد می‌آورد و او را از دنیای مادی و خود فراموشی دور می‌کند. در واقع، هر کس این پیام را بشنود و از آن بهره‌مند شود، به حالتی عمیق و روحانی دست می‌یابد.
هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که به پیام دلنشینی گوش می‌دهد و از می شفاف و پاک گامی به نوشیدن بر می‌دارد.
هوش مصنوعی: نفس را با نوشیدن شراب وصال زنده و شاداب می‌کند و انسان را از حس وجود و منیت خود بی‌خبر و فراموش می‌سازد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دل را اثر روی تو گل پوش کند
جان را سخن خوب تو مدهوش کند
آتش که شراب وصل تو نوش کند
از لطف تو سوختن فراموش کند
دل را اثر روی تو گل پوش کند
جان را سخن خوب تو مدهوش کند
آتش که شراب وصل تو نوش کند
از لطف تو سوختن فراموش کند.
هر روز دلم نو شکری نوش کند
کز ذوق گذشته‌ها فراموش کند
اول باده ز عاشقی نوش کند
آنگاه دهد به ما و مدهوش کند
نه هر که طراز جامه بر دوش کند
خود را ز شراب کبر مدهوش کند
بدعهد بود که یار درویشی را
در حال توانگری فراموش کند
دل حلقه عشق دوست در گوش کند
وز آتش سودای غمش جوش کند
از سر ننهد عشق تو سرگشته دلم
تا با تو شبی دست در آغوش کند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.